sainte-hermine şövalyesi

• alexandre dumas'nın 21.yüzyılda bir gazete tefrikasında keşfedilmiş ve tamamlanamamış son romanı. roman dumas'nın daha önce kitaplarında bahsetmediği tek dönem olan napoleon bonaparte döneminde geçer.
  iş bankası kültür yayınları tarafından başlıktaki isimle çıkan kitabı arkadaş yayınevi son şövalye ismiyle basmıştır.
  kitap adından da anlaşılacağı üzere saint-hermine kontu'nun başından geçenleri anlatıyor.
  spoiler vermek istemediğimden içeriğinden bahsetmeyeceğim ama bu kitabı monte kristo kontu'nu okuyup seven herkesin okuması gerekli diye düşünüyorum. tipik bir dumas klasiği de denilebilir.
  
  edit:imla
• alexandre dumas.
  ...
  ümit etmek ölmek üzereyken bile iyidir.
• monte cristo kontu ve üç silahşor kitaplarını okuduktan sonra aynı tadı vermedi. aynı ölü canlar gibi tamamlanamamış olmasından dolayı sonu tatmin etmiyor zaten. ilk 400-500 sayfasını sabırla okurken bu kitabın ismi neden sainte-hermine şövalyesi diye düşünmeye başlamıştım ki nihayet kitabın kahramanı ile yola devam edebildim. sonrası ise monte cristo kontu'na oldukça benzer olaylarla süslenmiş. yine de keşke yazar tarafından bitirilebilseymiş diye düşünmüyor değil insan.
• dumas'ın tamamlamaya ömrü yetmediği ve yazmayı planladığı üçlemenin ilk kitabı.
  
  okuduğum en güzel kitaplardan biri. devamını okuyamadığım için bolca acı çekmeme sebep olmuş fakat arkadaşına yazdığı üç kitabın özeti şeklindeki mektupla ana hatlarını öğretmiş ve biraz olsun isyanımı bastırmıştı.
• edebiyat tarihinde eşine az rastlanır bir keşif, emek ve bir "son" öyküsü olan kitap:
  
  "(...) dumas'nın bütün romanları gibi son şövalye'de de bol miktarda aşk, vatan sevgisi, ihanet ve intikam var. tuğla gibi, 750 sayfalık, seksavanturiye bir roman yani son şövalye.
  
  1980'lerin sonuna geri dönüp claude schopp, kitap kurdu bir fransız. bir araştırmacı. zamanını edebiyat arşivlerinde kazılar yaparak geçiriyor. meslelerini seven araştırmacılar iğneyle kuyu kazmaya bayılan insanlardır. kuyunun büyüklüğü ve iğnenin küçüklüğü keyiflerini katmerlendirir. bay schoop da her fırsatta kuyuların en derini fransız ulusal kütüphanesi'nde alıyor soluğu elbette. burada 1867 tarihli bir mektuba rastlıyor.
  
  mektupra alexandre dumas'nın imzası var ve dönemin gözde gazetelerinden le moniteur universel'in yazıişleri müdürüne yazılmış. dumas, gazeteye tefrika roman öneriyor. konu heyecanlı: bonapartçı bir askerin fransız devriminden^* waterloo savaşı'na dek uzanan serüvenleri. romanın adı olarak da hector de sainte-hermine'i veriyor.
  
  claude schoop araştırmasını derinleştiriyor ve ne görüyor? gerçekten de sözü edilen gazetede, 1869 yılının ocak ayında başlayıp ekim ayına dek sürmüş bir tefrika roman var. alexandre dumas'nın ölümüyle roman tamamlanamamış. eksik kalan da topu topu bir bölüm. bu keşiften sonra claude schopp, editörlüğe soyunup eldeki 118 bölümü derleyip toparlıyor, eksik bölümü de yine kendi kaleme alarak romanı tamamlıyor ve kitap geçen yıl [2007] fransa'da yayımlanıyor. dumas'severler memnun, yayıncılar memnun, eleştirmenler de memnun, çünkü son bölüm dumas'nın kaleminden çıkmış gibi duruyor. ayrıca geride 250 yapıt bırakmış dumas'nın, romanlarının çoğunu asistanlarının yazdığı bilindiği için son şövalye'nin son bölümünün schoop tarafından yazılmış olmasını kimse dert etmiyor."
  
  (faruk ulay, "yedi canlı şövalye: alexandre dumas", notos öykü, s.: 10, haziran - temmuz 2008, s. 5)
  
  not: bizdeki karşılığı aydaki kadın ve suat'ın mektubu ama metne müdahale bakımından sainte-hermine şövalyesi neredeyse benzersiz.
  
  not 2: sözcüklerin yazımı alıntı metin yazarının tasarrufudur.
• tefrika romanı bulan ve yayına hazırlayan claude schopp, buluş öyküsünü şöyle özetlemiş: "bulmadan araya araya, sonunda aramadan buluveriyor insan."