sabri altınel ^*

• 16 nisan 1925'te balıkesir'in susurluk ilçesinde doğdu. 19 eylül 1985'te istanbul'da yaşamını yitirdi. ilk ve orta öğrenimini balıkesir'de tamamladı. 1949 yılında istanbul üniversitesi edebiyat fakültesi türk dili ve edebiyatı bölümü'nden mezun oldu. doktora çalışmasını yarım bıraktı. kısa bir süre gazeteci olarak çalıştı. saint joseph ve saint benoit liselerinde edebiyat öğretmenliği yaptı. 1959'da gittiği fransa'da 1 yıl kaldı. ilk şiirleri balıkesir'de yayımlanan kaynak dergisinde 1943'te çıktı. 1947-1958 yılları arasında sanat ve edebiyat, genç nesil, edebiyat dünyası, kaynak, yeni ufuklar, yücel dergilerinde şiirleri yayımlandı.bu şiirleri 1955'te basılan insanın değeri adlı ilk kitabında topladı.1958 sonrasında yelken, yeditepe, yücel dergilerinde yayımlanan şiirlerinde yeni bir anlatıma yöneldi. lorca'dan çevirdiği 56 şiir 1962'de seçme şiirler adıyla yayımlandı.1976'da soyut dergisi'nde "yaban yazıları" adıyla şiir dizisi yayımlandı. bu şiirleri zamanın yüreği adlı kitabında topladı.
• (bkz: ey iyiliğin açık yüzü/@evin)
• akdeniz için yazdığı şiirleri haricinde "durgun" olanın basit şiirini yazan şair, çevirmen. sadece akdeniz şiirleri lirik ve canlıdır. ki en sevdiği ve etkilendiğini söylediği şairler de akdenizlidir zaten: ritsos ve lorca.
  ayrıca iyi de bir çevirmendir. hatta doğan hızlan'a göre, lorca'dan yaptığı çeviriler edebiyatımızda yapılmış en iyi çevirilerdir.
• türk şiirinin kendi halinde büyük (uysa da uymasa da) mütevazi/işçi şairi.
  
  (bkz: yalan/#26601866)
  (bkz: kan/#26601948)
  (bkz: sak/#26602025)
  (bkz: biliyorum/#26602148)
  (bkz: yaşama sevinci/#10876343)
• "ey aşağılarda oyalanan deniz
  nasıl olsa varır insan özgürlüğe
  taçlandırır kendini ışıyan usuyla
  çılgınca aldanışlar kırık sevinçler
  akan durmadan akan yaşam
  aşar doğayı ve zamanı
  şafağa bulanan elleriyle"
  dizelerinin sahibi.
• federico garcia lorca çevirileriyle bilinen şair.
• yaşama sevinci
  
  benim sevincime katılın
  dünyanın gecesine geldik biliyorum
  dövüşler, çıkarlar, kinler
  güneş batacak o kadar.
  önceleri de bu renkler bu kokular vardı ortada
  önceleri de öpücükler yalancıydı
  kan bilinmiyordu söz bilinmiyordu
  yaşama sevinci bilinmiyordu.
  
  benim sevincime katılın
  ölümün karşısında hayatım ben
  ateşin karşısında dal.
  
  en güzel çiçekler dünyada açar
  dünyada verir ağaçlar en güzel meyvelerini
  dünyada doğar bir sevişmeden çocuk
  güçlüğün karşısında çaba
  ölümün karşısında dirilik
  dün varolduysa bunlar bugün de varolacak.
  
  gözyaşları, gülüşlerimiz
  kanın sıcaklığı, sütün beyazlığı
  emekler, alınteri.
  dün varolduysa bunlar bugün de varolacak
  dün nasıl emdiyse bir çocuk
  anasının memesini
  bugün de kendi çocuğunu emzirecek.
  
  benim sevincime katılın
  suçun karşısında suçsuzluğum ben
  umutsuzluğun karşısında umut
  ölümün karşısında ölmezlik.
• altınel, ey unutulmuşluğun insanı şiirinde, anadolu'yu, "sabrın sıkıntıyı, sevincin acıyı, yaşamın ölümü yendiği yer" olarak tanımlıyor; şairliğin şiarlarından biri de bu demek: memleketini iyi tanımak, iyi bilmek...
• bugün 95. yaş günü olan şair.
• elleri ceplerinde bir adam. bir ayaz düşürüyor balkonundan. şiirin ıslıklı abisi bu. hepimizi eve çağırıyor.
  
  "kulak ver kentin mor sesine
  makineler frezeler tornalar
  aşağıda kırılan yorgunluk
  pazara düşen ekmek
  inlemeler kopan kol sevginin
  öksüz sesi dönelim dönelim evlere
  yitirdim oğlumu diyor biri
  bacımı yitirdim bir güz soğuğunda
  beyaz ışıkta iyice öldüğünde ölüler
  başıboş günün aydınlığı şaşkın
  çıkmaz bir sokakta dönelim evlere
  rüzgârlı yalnızlığa kulak ver
  
  kimsesiz yollarda bitkin gecede
  zamana karşı toprağın üstünde
  insanlar insanlar insanlar
  günün ardındaki giz ince bir ırmak gibi
  yüzler ne mutlu ne mutsuz
  belli değil düşledikleri
  sonsuz güz küllenmiş kor
  aşağılarda süren yaşam
  istasyonlarda sabah oluyor."