pelagial

• the ocean isimli yarmanların 2013 albümü. şimdilik nete düşen enstrümantal versiyonu ile bendenizi yere sermiştir. resmen hayvan gibi olmuş. albümün son parçası bir miktar monotonlaşsa da adamlar yine "biz daha iyisini yapana kadar en iyisi bu" demiş.
  
  post rock'a yer yer göz kırpan; deneysellik, duygusallık ve gaz müziğin post-metal semalarındaki mükemmel bileşimini yapıyor adamlar resmen. daha şimdiden steven'ın kuzgunu ile beraber 2013'ün en iyi albümü diyebilirim.
  
  vokalli versiyonu da gelince "buralar eskiden hep dutluktu" diyeceğim..
  
  edit: iki versiyonu da sonunda dustu. vokal faktörü, enstrumantal bazda alengirli mevzularin dondugu albumlerde muzigi rezil de vezir de edebiliyor malumunuz. pelagial, enstrumantal haliyle bile dimağları yıkıp geçen bir albümken vokallerin de eklenmiş haliyle tam anlamıyla bir başyapıt haline gelmiş. precambrian mucizesiyle kolaylıkla kapışabilecek kalitede bir album dersem grubu sevenler zaten bu albumun kalitesini anlayabilecektir.
  
  albumde bos yahut ecnebilerin filler olarak tabir ettiği bir an bile yok. ek olarak belirtmezsem catlayacagim sey de demersal'daki chord progression'lar (3:07'de başlayan kısım özellikle) nasıl bir hastalıklı ruh halidir?!?!? naptınız olm siz! atonal dizilimler hususunda ders niteliğinde anlara imza atmışınız. öpüyorum her yerinizden...
  
  heliocentric ve anthropocentric ile acikcasi beni çok yakalayamamışlardı ama pelagial bir harika olmuş gerçekten de... çok erken ama 2013'te sludge / post-metal türünde daha iyi bir albüm dinleyebileceğimi hiç sanmıyorum.
• mis gibi albüm olmuş lan, dolu dolu. özellikle tesseract'ın altered state'i üzerine dinleyince valla neşem yerine geldi. eğer progresif metalde bi paradigma kayması yaşanacaksa oyum the ocean'ın temsilcisi olduğu ekole.
• 2013 skalasında çıkan post işler içinde zirve olan albüm. bu adamlar yıllar içinde dokuduklarını yüzeye değil daha da derinlere kaydırıyorlar. karanlık ve soğuk sularda ilerleyen albüm, özellikle vocal kayıtlarının da yapılmasıyla çok daha leziz olmuş. üzerine çok bir şey söylenemiyor. bu hali ve mükemmelliğiyle bırakmak belkide en iyisi.
• bu senenin en iyi sludge albümü ve grubun precambrian'dan bu yana yaptığı en iddialı ve en tutarlı albüm olmuş.
• play tuşuna bastıktan sonra ara vermeden dinlenilmesi gereken albümlerden. hani şu şarkıyı açayım sonraki bir sonrakine geçeyim gibi bir durum yok. herşey yerli yerinde, ne bir eksik ne bir fazla. özetle son yıllarda dinlediğim en kusursuz albümlerden.
• pelagial çok başarılı bir konsept albüm. her şarkı ile okyanusta daha derinde olan bir katmana iniyorsunuz. şarkıların isimleri de buna uygun olarak okyanus katmanlarının isimleridir. pelagial albümü bu inişi çok başarılı bir şekilde yansıtmış. sanki okyanus yüzeyinden en dibe doğru akıyormuş ,aşama aşama okyanusun dibine doğru batıyormuş gibi hissettiriyor gerçekten de.
  kanımca konsept albümü olma özelliğini en iyi taşıyan albüm pelagial'dır. şarkı sözleri her katmanın özelliklerini o kadar güzel taşımış ve özümsemiş ki... şarkı isimlerinin,şarkı sözlerinin ve vokalin (ayrıca grubun adının:) bu kadar uyumlu olduğu bir konsept albüm daha düşünemiyorum.
  progressive metal adına çok başarılı bir grup olduğuna inanıyorum the ocean'ın.deneysellik vokale o kadar bilinçli bir şekilde yansımış ki. vokal şarkılara ve şarkıların anlamına göre çok ölçülü bir şekilde değişiyor. siz derine indikçe yani albüm ilerledikçe vokaller koyulaşıyor, brutalleşiyor. aşağı indikçe daha hırçın daha karanlık bir vokalle karşılaşıyorsunuz. vokaldeki bu değişim her şarkıyla (her yeni katmanla) beraber aşamalı olarak ve çok kontrollü bir şekilde gerçekleşiyor.
  dinledikçe güzelleşen bir albüm palegial.bana kalırsa the ocean'ın imzası olacak albüm pelagial'dır.