nihat behram

• insandır...
  bir o'dur ölümlü doğuşunun bilgisiyle yaşayan...
  vurgunu olduğu göğe süssüz, sürgünü olduğu cana güçsüz,
  çılgını olduğu tene öksüz...
  narince açan, soldukça üzgün...
  sevincini bile gözyaşıyla yoğuran...
  bir yanı hep anılara sarmaşık
  gönül boyu yaralı... ömür boyu aşık
• degistirmeden onceki asil soyadi behramoglu olup, ataol behramoglunun da karde$i dir.
• gurbet, lanetli ömrün kırlangıçları romanlarının yazarı.
  kuyruğu zilli tilki, göğsü kınalı serçe adlı iki çocuk kitabı vardır.
  darağacında üç fidanın yazarıdır.
• 1967-1994 arasındaki şiirlerinden yapılan seçmelerle, hey çocuk adlı bir kitap çıkartmıştır.
• göçmen edebiyatında ilk roman olan gurbet' in yazarı.
  deniz gezmiş'in haydarpaşa'dan sinan cemgil'in ise mahalle arkadaşı.altmış sekiz kuşağının önde gelen şairlerinden.
• isvicre'de park ciceklerini yemekten ceza almis sair... zurich golunun kenarinda gezerken kizilcik gorur, memleket ozlemi de icindedir ya.. kopartir bir tane kizilcik yer, arkasinda polis beliriverir... sonuc: park ciceklerini yeme cezasi..
• 1946 kars doğumlu behram,istanbul'da haydarpaşa lisesi'ni bitirdi.gazetecilik yüksekokulu'nda okudu.halen yurdışında yaşamaktadır.
  
  şiir kitapları:
  
  -hayatımız üzerine şiirler (1972)
  -fırtınayla borayla denenmiş arkadaşlıklar (1974)
  -dövüşe dövüşe yürünecek (1976)
  -hayatı tutuşturan acılar (1978)
  -ırmak boylarında turaç seslerinde (1980)
  -savrulmuş bir ömrün günlerinde (1982)
  -yine de gülümseyerek (1987)
  -yalın yürek (1998,bütün şiirleri)
  -kundak (2000)
  
  darağacında üç fidan kitabı,12 mart 1971 hükümet darbes,nden sonra idam edilen deniz gezmiş ve arkadaşlarının eylemlerini anlatıyor.
  
  çocuk kitapları:
  
  -kuyruğu zilli tilki (1979)
  -göğsü kınalı serçe (1980)
  
  romanları:
  
  -gurbet (1987)
  -lanetli ömrün kırlangıçları (1991)
  -kız ali (1998)
• (bkz: siire tanım)
• üç dağa ağıt
  
  açlığın
  çıplaklığın acısı mı genişliyor
  dalları
  meyvaya çağıran rüzgar mı
  
  dalgın bir kuşun ötüşünden
  sevdiğinin kalbine düşen aşık mı
  yağmuru emen toprak mı derinleşiyor
  
  yas mı tutmalıyım onurlu ölüme
  halkın gözlerini dolduran çizgilere
  umudu mu çağırmalıyım
  
  ah gidiyor işte gidiyor göz göre göre
  sıcak titreyişi varlığını hayata adamışların
  gidiyor
  öfkenin haykırışları
  yasalarıyla gidiyor kahredişin
  zulmün ve iğrençliğin buyruklarıyla gidiyor
  toprağa düşen bakımsız yapraklar gibi değil
  azarlanmış çocukların kederiyle değil
  doğuşun ve sevmenin feryadıyla gidiyor
  ölümü donatan arkadaşlarım
  
  ah gidiyor işte gidiyor göz göre göre
  durutarak gündüzleri geceleri
  durutarak adanmışlığı, mertliği, yüceliği
  damıtıp sevdalarına
  neferi toprağa aşılamaya gidiyor arkadaşlar
  
  bulutlar da hafif mi kar taneleri kadar
  özgürlüğün borcu mu ödeniyor
  yaralar mı açılıyor yoksulluğa
  ezilmişliğin isyanı mı sesleniyor
  
  ah gidiyor işte gidiyor göz göre göre
  birer rüzgar uğultusu bırakarak yanan ateşe
  
  nihat behram
• (bkz: doruklara sevdalandim)