mermer öğütmek

• bir abdülkadir budak şiiri.
  
  sözcüklere can ver tanrım! bak işine karıştım
  
  çöple selamı kestim, altın tozuyla
  ikindi lambasıyım, ne ışıtırsam
  şiir: leoparın derisinde kuş resmi
  olarak duruyor, artık yazmasam
  
  deri değiştirme tarihi geçmiş bir yılan
  yazarken dikkatimi çekiyor hep nedense
  benden önce nasıl düşer ayışığı kuyuya?
  hem mermer hem değirmen olunan yerde
  
  insan ölümden önce aşka yenilir
  yenilir şair dediğin yazdıklarına
  kul olmayı reddeder, tanrılığa soyunur
  sözcüklerden oluşan çöplüğün ortasında
  
  bardakta mavisini yitiren deniz suyu
  halinde içiyorum tuzlu kendimi
  irkildim! irkilirim yazmadığım zamanlar
  kuş dediğin leoparın kendisi
  
  ah! kendimden çıkan sonuç olarak
  şiir, insan ruhunun çölüne yağmur
  üslubuyla konuşmaktır diyorum
  bir şiire başlıyorum ve yağmur
  
  dizeler halinde çiseliyorum