meneksenos ^*

• “savaşta ölmenin gerçekte birçok faydaları var, meneksenos. öldüğü zaman ne kadar fakir olursa olsun insanın güzel ve muhteşem bir mezarı oluyor. bundan başka da değeri ne kadar az olursa olsun, insanı birçok bilgin kimseler övüyor; hem gelişigüzel de değil; söyleyeceklerini önceden, inceden inceye hazırlamış oluyorlar. öyle güzel övüyorlar ki, meneksenos, her ölünün kendinde bulunsun bulunmasın, birçok özellikleri olduğunu ileri sürerek, sözlerini en güzel kelimelerle süslüyor, ruhlarımızı büyülüyorlar. şehri, her yönden göklere çıkarıyorlar ve savaşta ölenleri, bizden önce gelmiş bütün atalarımızı; hatta bizleri öyle övüyorlar ki, şimdi seninle konuşmakta olan ben, meneksenos, kendimi bu övgüleri ile yükselmiş hissediyor ve orada söylediklerini dinleyip büyülenince, birdenbire daha yüce, daha asil, daha güzel olduğuma inanıveriyorum. sonra her zaman olduğu gibi, yanımda hep yabancılar bulunuyor; benimle beraber dinliyorlar ve bana, birdenbire daha büyük bir saygı besliyorlar. hatip o kadar inandırıcı ki bu yabancılar, tıpkı benim gibi tesiri altında kalıyor ve bana karşı olsun, önce olduğundan daha güzel buldukları şehre karşı olsun, derin hayranlık duyuyorlar. bana gelince, kendimi öyle yükseklerde görmem, hiç değilse üç gün sürüyor. hatibin sözleri ve sesi kulağıma yer ederek öyle kuvvetli çınlıyor ki, ancak dördüncü veya beşinci gün kendime gelebiliyor, nerede olduğumun farkına varabiliyorum. bu arada, "bahtlılar adaları"nda yaşıyorum, sanıyorum. bizim hatipler, işte böyle usta kimselerdir”
  
  platon - meneksenos