mehabet

• büyük ve saygıdeğer kimselere duyulan saygı.
  ayrıca: büyüklük, ululuk, yücelik^**.
• saygıdan doğan sevgi
• beylerbeyi, alır lalasını, başlar sancakları gezmeye. bir iki ayda ancak biter gezi. sonra saraya kapandı mı, paşa emir verir lalasına: "lala, hemen perdeleri penceleri kapat!"
  
  emri uygular lala.
  
  hönküre hönküre kahkalar atıp, sandalyeden sandalyeye atar kendisini beylerbeyi.
  
  paşayı kendi haline bırakan lala, beylerbeyi kendine geldikten sonra sorar: hayırdır paşam?!
  
  paşa: hani şu ilk hafta, eşeğinin arkasından koşan baldırı çıplak vardı ya...
  
  lala: evet vardı.
  
  paşa: işte ona gülüyorum.
  
  lala: iyi de, paşam, neden o zaman gülmediniz?
  
  paşa birden ciddileşir: lala, lala!! o zaman gülseydim, mehabet-i devlet ^* nic'olurdu? ^*
• (bkz: mahabet)
• heybet kökünden gelir.
  
  çekinme ve korku hissiyle karışık saygı demektir.
• fatma aliye hanımın (bkz: levayih-i hayat) eserindeki karakterlerden birisinin ismi
  mehabe olsa da buradan türemiştir.