mal di luna

• (bkz: moonlight sonata)
• bir nilgün marmara şiiri.
  
  -kadırgalar yokuşundan
  inerek geldim, dev hanim
  beni gülünüze alır mısınız?-
  
  bitimsiz bir kan tadıydı kutlanan;
  çarpık bir baharda
  uzay değmisti bana,
  aşk sakatı kadınlar zorlukla
  sürükleniyordu izlerken ben onları
  sokaklarda, geniş bir duvara rastladı yüzüm
  ve gözlerim başımda dağıldılar.
  
  bir elma bekleyişinde avlu kılmıştık çölü, ötede
  ay kamarasında çarpıştı kristal kafatasları,
  kanadı
  bulutlar
  buluşunca...
  
  sonra, o tebelleş kahkahasıydı odradek'in
  kulaklarımızı zorlayan ve yakalanamayan.
  küçük ölümcül bir şakaydı
  bir avazım yerde bir avazım gökte
  gülüyordum örümcek minesine.
  çirkin kokular büyüsüydü; kayıptı ama gerçek,
  yayılmış bir çılgın dokuydu gök
  yaralarını açmış,
  cam soyunuyordu şeffaflığını
  azgın bir kuma,
  ülkenin çatırdıyordu sınırları
  loş hatıralar cephesinde savaşırken.
  
  -dilenirken külrengi eşiklerde
  hangi kök anladı dileğini
  böyle ay gelgitinde yalpalayacaksın
  dediler-
  
  kimse kıyamazken size,
  ah, samurai yüzlü yengeçler, çoğalırken siz
  japon denizlerinde,
  tanrıcıklar, çılgınlarca uzuyor tırnaklarım
  yiter kutsallık korkusuyla kesemiyorum;
  açıklayın, açıklayın haydi herşeyi,
  vurun baltayı bileklerime!
  
  düştük
  ürkek bir tırmanışla geriye
  bir mırıltı uzaya kaptırıldı.
  
  mart, 86 - şubat, 87