• amerikalı yazar walker percy'nin 1971'de yayımladığı, dilimize harabelerde aşk olarak çevrilen romanı.

    aşkın ve mutluluğun olanaklı olduğunu savunan yazar, ilginçtir ki bunu başarır da.

    romandan alıntılar:

    "insanlar geliştikçe birbirlerinden uzaklaşırlar."

    "en kötü yanlarımızı bilen ve yüzlerini başka tarafa çevirmeyenleri çok severiz."

    "öğrenciler kararsız, dogmatik bir güruhtur. ve ne kadar özgürlerse o kadar dogmatiktirler. yürekte totaliterdirler; ya tam dogmatik özgürlük ya da tam dogmatik anti-özgürlük isterler ve onları mutsuz eden tek şey, ikisinin arası bir şeydir."

    "evlilik talebi aşkı küçük düşüren bir şeydir. aşkın keyifli bir karşılaşma olması gerekir."

    "bir insanın hatırladığı ilk şey özlemdir ve ölümden önce bilincinde olduğu son şey de aynen o özlemdir."

    "insanların en iyi çalışmalarını hapiste ya da sürgündeyken yapıyor olmalarını anlamak zor değil. dostoyevski, cervantes, bonhoeffer, thomas more, genet gibi insanların. pascal sanki müebbet hapisteymiş gibi yazdı ve böylece özgür oldu. hapiste, sürgünde ya da bir akıl hastanesinde insanın izlemeye ve dinlemeye vakti vardır."

    "gerçek şu ki bilim adamları diğer insanlardan ne daha çok ne de daha az kibirlidir. daha ziyade kibirleri, iyi bilinen objektiflikleriyle yan yana göründüğü için daha çarpıcıdır. sıradan adam bunu bir skandal olarak görür ama skandal, bilim adamının kabahati olmaktan çok, sıradan adamın bilim adamını yüceleştirmesinden kaynaklanır ki bilim adamı asla böyle bir şey talep etmemiştir."

    "iş! aşk! müzik! bir adamı mutlu eden bunlardır."

    "ruhsal gelişim hayatın kanunudur. bizim yükümlülüğümüz, kendimize sadık kalmak ve hayatın bu kanunuyla bağlantı kurmaktır."
hesabın var mı? giriş yap