• airto moreira'nın 2003 yılında çıkarmış olduğu albüm olup, narada world plak şirketi çıkışlıdır. kompleks ritimler ve brezilya müziği’nin groove’larını etkin bir şekilde içeriyor olmasıyla birlikte sahip olduğu en önemli özelliği, moreira’nın ilk perküsyon albümü olmasıdır. önceki albümleri de şüphesiz olarak perküsyon elementlerini önemli ölçüde içeriyor olmasına rağmen, bu albümünü perküsyon enstrümanlarına adamıştır. aynı zamanda kızı diana moreira da albümde vokalleri ve vokal aranjelerini üstlenmiştir. albümde oldukça kalabalık bir kadronun çaldığını da belirtmek isterim, didgeridoo, akordeon ve hatta turntable gibi enstrümanlar da yer almakta.

    albümü baştan sona tek çırpıda dinlemiş biri olarak, öncelikle albümün çok enerjik olduğunu söylemeliyim. albümde en beğendiğim parçalar;
    - ”dünya’nın ritmi” anlamına gelen “ritmo do mundo”. samba dans ritimleriyle dikkat çeken bir yapıya sahip. samba, köklerini afrika’dan aldığı için, tekrar eden ritim cümleleri (clave)‘nden ve distorted bir tınıdan söz etmek mümkün. şarkının içinde yer yer didgeridoo ve turntable duyuyoruz. bu şarkıda vokalleri daha çok koro halinde duyuyoruz.
    - “o tunel” tempo olarak albümde biraz düşük kalmasına rağmen, groove hissiyatının kaybolmadığı, yumuşak bir parça. airto moreira’nın vokallerinin oldukça keyifli olduğunu tecrübe edebiliriz.
    - “mulata and futebol”, albümün kesinlikle en eğlenceli şarkısı. parçanın temposu sonlara doğru artarken, moreira bir maç sunucusunun anlatış edasıyla hızlı bir şekilde ve müzik içindeki ritimle uyumlu olarak konuşmaya başlar, buna bir futbol maçından kaydedilmiş insan kalabalığı sesleri de eklenerek yüksek bir enerjiyle parça sona erer.
    - “fica mal com deus” ise albümde caz etkilerinin daha yoğun olduğu bir parça. vokal hatlarının “scat” ismi verilen, herhangi bir anlam içermeyen heceler ile şarkı söyleme tekniği üzerine kurulduğunu duyabiliyoruz. flüt partilerinin ise parçaya çok yakıştığını eklemeden geçemeyeceğim.

    şarkıların hikayelerine baktığımızda, “baba and malonga went home” isimli parça albümdeki en talihsiz ve üzücü parçalardan. moreira bu şarkısıyla aslında çok önemli iki perküsyoncu olan babatunde olantuji ve yakın arkadaşı olan malonga casquelourd’a bir saygı duruşunda bulunuyor. babatunde olantuji kayıtlarda yer alması için davet edilmiş olmasına rağmen, kayıtlardan bir gün önce ölmüş. malonga casquelourd da albümdeki parçalardan birine çaldıktan birkaç gün sonra araba çarpması sonucu ölmesinden ötürü, moreira duyduğu üzüntüyü parçanın ismini bu şekilde değiştirerek yansıtmış.

    albümde ısınamadığım tek parça, yoğun didgeridoo etkisinden ötürü “redland”. bu tamamen kişisel bir durumdan ibaret, bir dinleyici olarak didgeridoo’ya kulaklarımı çok açamadığımdan ötürü parça çok ilgimi çekemedi.

    perküsyonistlerin ve perküsyon enstrümanlarını seven kişilerin bayılarak dinleyeceği bir albüm olduğunu söyleyebilirim.
hesabın var mı? giriş yap