• maurice ravel'in ilk önce piyano icin yazdigi (1917), daha sonra da orkestraya uyarladigi bir eserin adi (couperin'in kabri). birinci dünya savasi'nda hayatini kaybeden fransiz askerler icin bir "fransiz süiti" bestelemeye niyetlenmis ravel, daha sonra fikrini degistirmis ve 17.yüzyil fransiz bestecilerinden francois couperin'i onurlandirmis.
  • ravelseverlerin kalbinde yer etmiş eserlerden biri. taçlandırılan couperin de cabası. hüseyin sermet'in parmaklarından pek bir leziz oluyor...
  • su bolumlerden olusur:
    prelude
    fugue
    forlane
    rigaudon
    menuet
    toccata
  • usta bu eseriyle bize ekonomik bir orkestrasyonla nasıl büyük sesler çıkarılabileceğini gösterir.
  • 18. yy fransız bestecilerinin stillerine duyduğu ilginin bi sonucu olarak klasizme daha yakın bi adam olup çıkmış ravel'in, bu yüzyıl müziğini model alarak yazdığı süitimsi. örnek aldığı bu müzikal öncüllerine olduğu kadar savaşta ölen dostlarına da bi saygı duruşu niteliğindedir bu...her bir bölümü bu arkadaşlarından birine ithaf etmiştir, isimleri başlıkların altında yazar partisyonlarda fekat bugün burda bize bişey ifade etmeyecektir herhal.**
    piano versionu 6 bölümlüdür evet, ama orkestrasyonunu yaptığı bölümler prelude, forlane, menuet ve rigaudondur -sıralamasını da bu şekilde değiştirmiştir.

    süit bölümleri arasında dönüşümlü olarak kullanılan hızlı-yavaş-hızlı tempolar burada da gözetilmiştir. 16lık* üçlemeleriyle perpetuum mobile bi halde gayet akıcı ilerleyen prelude, klavsencilere özgü kısa trillerle bezenmiştir. fügü pek melankoliktir bi şekilde..fazla yorulmadan biçok şeyi orta perdelerde anlatarak zaman içinde antik antik salınır. forlaneda da kaygısızları oynar italyan zerafetiyle, tema tekrarlarının arasındaki pasajlarda bulunan ve yine klavsene özgü mordanların inceliğiyle bir miktar yükselirsiniz oturduğunuz yerden, güzel bi tuşeye sahip bir pianistten dinleniorsa eğer...
    diğer bölümler de ööle işde..
    25 dk kadar devam eder bu saygı duruşu.
  • ravel'e ait bu süitin; salt couperin'e (le grand) adandığını düşünmekten ziyade bestecinin de belirttiği gibi fransız barok klavye sanatına bir saygı duruşu olarak düşünmenin daha faydalı olacağını düşünüyorum. süitin bölümlerinin adandığı kimseleri listelemek gerekirse:

    i. prelude: teğmen jacques charlot'a ithaf edilmiştir. (kendisi ravel'in ma mère l'oye adlı dört el için yazılmış piyano eserini solo piyano için tekrar düzenlemiştir.)
    ii. fugue: jean cruppi'ye ithaf edilmiştir. (ravel, l'heure espagnole adlı operasını bu şahsın annesine ithaf etmiştir.)
    iii. forlane: teğmen gabriel deluc'e ithaf edilmiştir. (saint-jean-de-luz'dan bask bir ressamdır.)
    iv. rigaudon: pierre ve pascal gaudin kardeşlere ithaf edilmiştir. (aynı bomba tarafından birinci dünya savaşında öldürülmüşlerdir.)
    v. menuet: jean dreyfus anısına ithaf edilmiştir. (ravel terhis olduktan sonra bu şahsın evinde dinlenmiştir.)
    vi. toccato: joseph de marliave anısına ithaf edilmiştir. (ağustos 1914'te hücum esnasında ölmüştür.)
hesabın var mı? giriş yap