kirazlıyalı ^*

• mevsimi geldigi zaman kipkirmizi goruntusu ile insani cezbeden ufacik ilce.
• dedemin pek küsel bi yalısının bulunduu mekan
• fazlasıyla zeytin ağacı bulununan, çocukluğumun yaz tatili yeri. bir de çoook eskiden sahilden denize giriyolarlarmış anneanneler dedeler, hatta anneler babalar. sonra akşamları denize karşı içip içip sarhoş oluyorlarmış, gene atlıyorlarmış denize. hatta efsaneye göre bunlardan biri sarhoş olduğu bir gece denize girmiş ve ertesi gün karşı kıyıdan^* çıkmış^*. artık kirazından mıdır nedir bilinmez ama insana böyle bir rahatlık bir uyuşukluk, tembellik hissi verir.
• kocaeli rallilerinde geçilen güzel bir etap.. tırmanma olarak başlar sonlara doğru çok süratlenir tepe arkaları sakattır ama seyir zevki çok yüksektir
• bir de kirazlıyayla vardır.
• yillar once sahillerinden denize girilen, mevsimi gelince yol boyu kiraz tezgahlari ile dolan, simdilerde ne denizine girilen, ne de dogru duzgun kirazi kalan fabrikalara yenik dusmus korfez ilcesine bagli olan belde.
• halen denize girilebilen, tüpraş'a ve gübretaş'a giden gemileri sayarak çocukluğumun yazlarının geçtiği hereke ve yarımca arasındaki izmit beldesi.
  
  1996'dan beri belediye statüsündedir, ancak 2009'da yeniden körfez belediyesine bağlanacaktır. sahil şeridinde denize sıfır, iskeleli evler bulunur. hemen her yerinde zeytin, kiraz ve erik ağaçları vardır.
  
  beldenin yerlilerini genelde yukarıda bulunan kalburcu köyünden gelenler ve herekeliler oluşturur. genelde yaşlıların kullandığı diğer bir adı da kalburcu köyünün altında bulunduğundan ötürü kalburcualtı'dır.
• yazlari, aksam besten sonra oltasini alanin sahildeki parka kostugu yer. yosundan baska bir sey tutamiyorlar ama olsun, zevkli izlemesi. bir de, telefon kablolarini calmislar buranin, bayramda ulasamadik kimseye.
• çocukluğumun geçtiği şahane yer. insana inanılmaz huzur veren, denize sıfır yalılarıyla bambaşka bi alem. kalınası, oturulası ama fazlası can sıkan güzel yer.
• 2009 yılında körfez belediyesine bağlandıktan sonra artık o eski şirin halini kaybetmiştir. oysa ki ne güzeldi, duvarlarına güzel resimlerin yapıldığı, ağaç dikme şenliklerinin olduğu, herkesin birbirine gülümseyerek baktığı zamanlar... her milli bayramda hoparlörlerden atatürk konuşmalarının verildiği, gümbür gümbür 10. yıl marşının çaldığı, hava karardığında fener alaylarına tüm halkın katıldığı zamanlar...