kick the tragedy

• ah ah ah.. tam bir shoegaze klasiği. drop nineteens'in bu şarkısında bir elin parmaklarını geçmeyen akor ve sadece şarkının bir kısmında giren bir konuşma dışında kayda değer bir şey yoktur belki ama arkadaki çığır çığır creepy efektler, ilk baştaki crosslar ve sonlara doğru giren konuşma çok fazla şey ifade eder gerçekten. hep nedense albümün ^* son şarkısı olması gerekliymiş gibi gelir bana. çünkü tam bir epilogue havası vardır. trajediyi yere yığdıktan sonra arkaya bakmadan dönüp gidesiniz gelir. tabiki gerçekten devirebilirseniz.
  
  "it was like nobody could share my so-called dreams, which really meant none of it was happening." kısmında adeta bu trajedi yüzünüze vuruluverir. şarkı sanki daha bir anlam kazanmaya başlamıştır. en son gelen "it's even funny when you stop to realize i'm just nineteen, and how serious can anything be anyway? not very." kısmıyla anlatılan boşvermişlik ve rahatlıkla sanki bu rüyaların gerçekleşemeyeceği rahatlığıyla, bunun tatminkarlığıyla bırakılır her şey. "i was down, more than i wanted to be probably"
  
  tam konuşma:
  
  i think it was the first time i realized that i can change the world,
  or at least change the way you and my sister hit the clock on every tick just to see what happened.
  the time has really flown by i guess and it's hard to think of the way it might've been or remember very specifically the words and all the rest of it.
  i was down, more than i wanted to be probably.
  that is what we do with it all together,
  like the orange trees in the backyard and it's easter and it just won't end.
  fucking phil, he's off with his boys somewhere and i'm just sitting here getting more and more lost with everything.
  and that was the thing about it, it's not as if a cousin promised something and taken it away.
  it was like nobody could share my so-called dreams, which really meant none of it was happening.
  and that reach around midnight left her with just about that, nothing.
  there's not anything particular about it either and i think the whole thing gets vaguer every second,
  but i am too and there's nothing wrong with that.
  it's even funny when you stop to realize i'm just nineteen,
  and how serious can anything be anyway? not very.
• bence shoegaze türünün açık ara en iyi parçası. bu parçaya rakip olarak sadece sometimes ı (bkz: my bloody valentine) görüyorum ama yok ya. gerçekten açık ara en iyisi