kavaklar

• mehmet başaran şiiri:
  
  kavaklar
  
  canının nakışlarını
  bırakıp gövdelerine
  önce kavakları
  dikip yetiştirenler gitti
  
  titredi toprak
  
  ellerinde baltalar
  öfkeli yüzlerle
  bölüştü kavakları
  geride kalanlar
  
  şaştı gökyüzü
  
  döküp dallarını yapraklarını
  nice güz uğultularıyla
  maviliği boydanboya yararak
  yıkılıp çatırtılarla
  sonra kavaklar gitti
  
  taş kesildi suskunluk