kar gıda

• igrenc cipsleri ve cerezlik yan urunleriyle mac seyircisine hayati zehir etmis islami sermaye kurulusu.
• ne bedbaht bir durumdur ki, ilköğretim okullarının kantininde en çok satılan ürün durumundadır. tadı da kötüdür üstelik. ucuz olması nedeniyle öğrenciler tarafından, en çok kar bırakan ürün olduğu için de idareciler tarafından tercih edilir. hele ilkokul öğrencilerinin ceplerindeki 100 bin, 200 bin lira ile kantinden alabileceği tek ürün olması (sakız hariç) bunun bir yasak gelene kadar piyasada olacağının göstergesi sayılabilir.
• uygun fiyatli cips ve cerezler üreten gida firmasi. uzay gidanin ürünlerini taklit eder. özellikle cerezos adli ürünü nefistir
• anadolunun bakımsız kaplanlarına bir örnek.mallarını ucuza satarak iğrenç ürünlerine pazar payı yaratan ürünleri kadar ucuz marka. ab'ye girereken silkelenmesi gereken bir kuruluş
• kraft foods tarafından geçtiğimiz dönemde satın alınan kuruluştur aynı zamanda. islami sermaye ile bu bağlamda ilişkisi kalmamıştır.
• türkiye'ye cipsi getiren ( o zamanlar uzay gıdanın sahibiydi ) kar şirketler grubuna bağlı iken kraft firmasına satılan şirket.bkn:www.kargruop.com.
• bu adamların "kar puanları sayılır, kar hediyeleri kapılır" diye bi kampanyaları vardı. 1000 tane kar ürününün ambalajını toptancıya götürünce futbol topu veriyorlardı. biz de mahalle takımına futbol topu almak için saçma sapan bi gaza gelip sokak sokak, çöp çöp gezerek ambalaj toplamaya başlamıştık. sabahtan akşama kadar bazen bisikletle bazen bisikletsiz kar ürünü aradığımızı hatırlıyorum. ben şahsen hiç çöpün içine girmedim ama birtan diye ufacık bi çocuğu kandırıp kandırıp belediye konteynırına soktuğum zamanları hatırlıyorum, şerefsizin önde gideni, puştun dik alasıymışım.
• 2002 yılında kraft'a satılmıştır.
• bugün debe'de uzay gıda'yı görünce aklıma geldi kar gıda.
  
  çocukluğuma değer katan bir fabrikadır ve bugünkü cips sevdamın baş sorumlusudur.
  
  90'lı yılların ortalarında babam bu fabrikanın çöp-ıskarta ihalesini almıştı. sistem şöyle işliyordu:
  
  - fabrika marketlerden,bakkallardan son kullanma tarihi geçmiş ya da yaklaşmış cipsleri toplayıp fabrikaya getiriyordu. biz de bunları alıp kendi depomuza getiriyorduk. depoda çalışan ablalar bu ambalajların içindeki cipsleri büyük naylon çuvallara dolduruyor, ambalajları da ayrı çuvallıyorlar, cipsler şile'deki ibb çöplüğüne; (hatırladığım kadarıyla bazıları fabrikaya geri gidiyordu) ambalajlar da geri dönüşüme gidiyordu. bu işi yapan da efsane bir as600 kamyonumuz vardı.
  
  işte çoğu zaman devasa naylon torbalardaki çeşit çeşit cipsler depoda 3-4 gün bekliyordu. ben de depoya girdiğimde çuvalların üstüne çıkar, yatar, eşelenir, parmaklarımla çuvalları deler, içlerinden çıkan plastik futbolcu karikatürlerini toplamaya çalışırdım. taze cips bulursam da aynı roma kralları gibi çuvalların üstüne uzanır, çatlayana kadar yerdim. eve gittiğimde de annem "leş gibi cips kokuyorsun" diyerek apar topar banyoya sokardı beni.
  
  hatta eve yeni bilgisayar girmişti. babam da bir yerlerden örnek bulduğu ihale teklif kağıdıyla yanıma oturur, gecelere kadar bana word'de teklif yazdırırdı.
  
  bayağı güzel günlerdi...