• osmanlı imparatorluğunun çöküş yıllarında boşalan devlet hazinesine kaynak yaratmak için vergiler arttırıldığında köylülerin verdiği sert tepkilerin (vergi memurlarını tartaklamak, eşek arkasına bağlayıp sürüklemek, hadi biraz biberleyelim nidaları eşliğinde çeşitli yönlere fırlatmak vb.) ardından ağızdan ağıza dolaşmaya başlayan, ilk çıkışı güvenilmez vakanüvislerce reisülkittap ömer efendi'ye maledilen, fakat kaynağı belirsizliğini koruyan söz grubu.
  • türk insanının kitap okumaktan neden hazzetmediğini açıklar bu.
  • (bkz: koylu yuzuklerin efendisidir)
  • sonradan da köyü, toprağı elinden alınınan, büyük ve küçük şehirlere sürülen insanımızı imlemeye çabalayan ama her daim ıskalayan sözlü tözdür. aslında, yakası şehirden şehire renk ve çap değiştirengillerin kendilerini iyi hissetmek için yaptığı girişimler sonucu onulabilir bir cümledir. zira köylümün işi, aşı yoktur, iş verir, artık giyemediği urbalarını koliyle verir iyi hisseder. burda böyle bir temelde von masoch'luk tutku hisseder bu hayırsever. köylüyü efendisi gibi görür. gündüz vakti ezerken, gece vakti ezdirir kendini.
hesabın var mı? giriş yap