insanın kurgusu

• insanın kurgusu; öğrenmek, hatta kesinkes tecrübe üzerinedir... hayat her zaman sorundur, yeni bir windows gibi, kurdukça öğrenirsin ve artık o kadar tecrübeli olursun ki, bakmadan görmeden yapabilirsin, görmeden yaşayabilirsin tecrübeliysen... ve önemli olursun, tecrübe güçtür aynı zamanda, warlıktır, çözümdür, ne zaman nasıl dawranacağını, nelere karşı neler üreteceğini bilmek üzerinedir; tecrübe üzerinedir insanın kurgusu... [kısa açıklama:]
• insanın kurgusu; yorulmak üzerine, iş yaparsın ve yorulursun, yaşarsın ve yorulursun, bükülürsün, nefes nefese kalırsın, kazanmak istersin ama yorulmadan olmaz -her şey için, çok geniş bu kazanmak- hele beyin yorgunluğu psikopat bile yapabilir insanı... şimdi daha iyi gibi sanki...
• insanın kurgusu; yenmek üzerinedir, çocukluktan itibaren, önce bebekliği, bebeklikteki tüm olası -zor- hastalıkları, anne-baba ihmalkârlığından ötürü başa gelen kazaları, son çocukluğu, kıskançlıkları ve mahallenin diğer çocuklarını... daha sonra okuldakileri, okulu, ailenin korkularını, sonra insan ilişkilerindeki basiretsizlikleri, cürümsüzlüğü, belki sawaşlarda düşmanları veya toplumun -hiç habersiz- içine soktuğu sawaşlarda en büyük düşmanımız -misal- amcamızın oğlunu, daha beteri yaşlılığı, ölüm korkusunu, bıkkınlığı, çaresizliği...
  
  tabii ki; ortaya çıkabilecek olası hastalıklar, baltalı gürzlü sawaşlar, acımasız yürek saplantıları, hesaplaşma anları, sürekli, gün boyunca 20 kere adres değiştirsen bile gelip bulan sınavlar da "yenilmesi" gereken paşa cüzdanlar tabii... insanın kurgusu, insanı ve hayatı yenmek üzerine...
• tecrubedir tecrube insana dusunmeden hareket etmeyi saglatir ama bu da hayati gorememeyi kapali goruslu olmayi saglar
• insanın kurgusu; umut üzerinedir. ve hatta kesinlikle bu ümitsiz çarpışmadan yükselir bütün bir coğrafya da. insan değil mi, en kesin kurgu olarak ilk iş umudu yaratmış işte. gerisi bahis, gerisi borsa, gerisi takla.
  (bkz: üstü kalsın)