• 1956 yapımı vittorio de sica filmi. sevgili de sica her zamanki gibi realizmin dibine vuruyor, yüreğimizi kanatıyor. de sica'nın filmlerinden alışık olduğumuz üzere merkezde gene fakir, evsiz yurtsuz bir çift var. de sica filmini bu çiftin düğünleriyle açar. inşaatlarda duvarcılık yaparak karnını doyuran elemanımız ev sahibi olmadan evlenir. "bir yıl anamın babamın yanında yaşarız, sonra eve çıkarız" diye düşünür. ama anne-baba-ağabey-ağabeyin eşi-çocuklarından oluşan bu büyük ailede yaşamaya dayanamaz ve eşiyle birlikte çıkıp gider. sonrası gecekondu inşa etme çabaları... de sica dediğim gibi, bu süreci abartıdan epey uzak bir şekilde, realizme halel getirmeden işler, ki onlarca filmi de öyledir zaten. abartıdan uzak, gerçekçi anlatımıyla etkileyici bir film olmuş. bizim yeşilçam'ı da epey etkilemişti de sica, ki bu filmin benzerleri defalarca çekildi. zira gecekondu yaşamı, bunun yasak olması, fakirlik, evsizlik bunlar evrensel şeyler. de sica gene basit bir konudan evrensel bir film yapmış.
  • 1956 yapımı, italyan yeni gerçekçiliği akımından muazzam bir realizm resitalidir bu film.

    duygusuz itin tekiyimdir ama gözlerimi dolduran, basbaya üzen, hem de sevindiren nadir filmlerdendir, hele ki o son 5 dakikası...
  • sabaha kadar gecekondunun kapısı sağlam, çatısı örtülmüş olacak, yoksa zabıta gelir yıkar yuvayı. hayatın kendisini olduğu gibi anlatır, hüzün doludur. adı da yuvasızlar olarak türkçeleştirilmiştir. 1956 cannes ff, ınternational catholic organization for cinema and audiovisual (ocıc) ödülünü almıştır.
  • ladri di biciclette'nin gölgesinde kalsa da ondan daha hüzünlü ve vurucu olduğunu düşündüğüm vittorio de sica şaheseri.
hesabın var mı? giriş yap