haşhaşlı

• ısparta ve nevşehir hatları arasındaki yörelerde bolca yapılan börek. haşhaşın ezilerek içine konduğu, tatlısının da tuzlusunun da yenildiği aş.
• (bkz: hashasli pide)
• kütahyalılar da çok yapar bu haşhaşlıyı..entrylerden anlaşıldığı üzere anadolunun birçok yerinde yapılan haşhaşlı hamurişi yemek çeşidi.. ilk defa yiyenler "kafa olmayalım lan ehe ehe" şeklinde karşılayabiliriler.. hele sıcak yendiğinde süper bir yiyecektir..
• hashaşlı'nın hası afyon'da yapılır ve halk arasında haşgeşli diye bilinir.
• (bkz: hemşin pastanesi)
• tatarlar, eskişehirin yerlileri falan da gayet iyi bilir bunu ve yaparlar. eskişehir'de zaten hemen her fırında, börekçide falan bulabilirsiniz bunu. istanbul'da bulana kadar dibim düşmüştü ama aslında burnumun dibindeymiş yıllarca, geç oldu ama güç olmadı neyse ki. haşhaş, tahin falan genel olarak sevmem bile aslında ama bu müthiştir tek kelimeyle. tazeyse bir de yemelere doyamazsınız. şekli çok çeşitli olsa da aşağı yukarı şöyle bir şeydir;
  
  http://img2.blogcu.com/…imiz/1221417142hashasli.jpg
• adının sonuna ne çörek ne börek gelir, sadece haşahaşlıdır.
  afyon, eskişehir (ankara'ya uzanır) ekseninde en iyisi yapılır. tepsiye ortadan başlamak suretiyle sarmal yapılanı makbûldür. piştiği fırının karınca marka olması önemlidir (pişerken titrek neon lambalarının ve ne zaman hareket edeceği meçhul karınca logosunun etkisiyle zaman farklı akar).
  
  pişmeden anne tarafından dilin üzerine sürülen bir parmak haşhaş işin en güzel yanıdır.
  
  (bkz: bira mayası)
• burulup burulup tepsiye dizilir böyle yağlı yağlı sonra pişer bildiğin lokum çayı deli eder.
• eskisehir'de hamur isi yapan her yerde bulunabilecek sahane yiyecek. ezilmis bol hashas ve mumkunse irili ufakli ceviz parcalari ile yapilani makbuldur gozumde. yaninda beyaz peynir ve cay varsa baska seye gerek yok. yagli olmasindan dolayi kahvaltida biraz agir gelebilir ancak ogleden sonra atistirmasi icin bicilmis kaftandir.
• gecenin bu saatinde gözümde tüten ve inceden de burnumun direğini sızlatan çörek. eskişehir, öğrencilik yılları. delikli kuruş bile kıymetli, her yere yürüyerek gidebilecek kadar genciz. bol enerji lazım. odunpazarı tarafından bi ara sokakta fırını var bu haşhaşlı çöreğin. haşhaşlı çörek değil de, ahmet arif, atilla ilhan şiiri adeta aldığım şey. ben alırım hep bu çöreği, nedense kimsenin o kadar üstüne düştüğü yok. çay ocağına kadar elimde taşırım. daha çaylar gelmeden açarım masaya. böleriz her ucundan. masada kaç kişi olursa olsun doyurur. ve besler, enerji verir. üstüne birer daha içeriz, kısa winston ya da benim mavi kutu tekel 2000 eşliğinde. acıktığımız yerden devam ederiz hayata.