gençlik hataları ^*

• (bkz: dikis hatalari)
  (bkz: cizim hatalari)
  (bkz: senaryo hatalari)
  (bkz: hepimiz tanrının bir hatasiyiz)
• her gencin hayata dair tecrübeler edinmesi adına yapabileceği hatalar. önemli olan hata yapmak değil, yapılan hatanın farkına varmak ve pişman olmaktır.
• (bkz: genclik hatasi)
• (bkz: yarası saklım)
• (bkz: yabancılaşmak)
• bazı şeyleri zamanı gelmeden yapmaya çalışırken elinize yüzünüze bulaşan şeylerdir bunlar. zamanı gelmek nesnel mi öznel mi olmalıdır orası tartışılır fakat bazı şeyler toplum yaşamında kesin çizgilerle belirleniyorsa genç olan bunu sorgular; yaşlanınca üşeneceği olaylara girişir; önüne konulan setler üzerinden atlamaya zıplamaya kalkar. sonrasında geriye döndüğünde de kimilerini hata diye adlandırır.
  
  18 yaşına girmek bir insanın hayatında çekilen setlerin en önemlilerinden bazılarını aştığını zannettiği bir olaydır. aslında "onu da yapıcam bunu da" hülyaları içerisindeki genç o dönem geçtikten sonra da bir şey yapamaz ama 18 in önemi hala bakidir. çünkü güzel olan, heyecan veren o anı aştıktan sonra elde edebileceğin özgürlüklere daha öncesinde sahip olmaya çabalamandır.
  
  bu kadar kavramsallaştırma yeter. biraz da örneklere gelelim:
  bütün bu yukardakilerle ilgili bir gençlik hatası olarak gördüğüm olay ise söyle gelişmiştir:
  
  16 yaşında olmanın verdiği çeviklikle uzun bir tatile çıkılır. mekan olarak bodrum tercih edilir. barlara vb. yerlere girmek ise o dönem için bir sorun yaratmamaktadır; ve lakin yakalanabiliriz olasılığının ve ailelere sahildeyiz yalanını söylemenin salgılattığı adrenalin ile dolmuşla her gece bodruma kaçılmaktadır. yine böyle bir gece de muhteşem sandığımız karizmamızın çizilmemesi amacıyla saat 01.00 civarı burası da çok sıcak oldu bahanesi ile bardan çıkılır ve bodyguard lara görünmeden dolmuş durağına koşulur. plan basittir; erken eve dönme zorunluluğu olmadığını kanıtlamak amacıyla çıkılan barın önünden geçerken dolmuşta herkes eğilecektir. tabi geceler geceleri takip eder; çekirge bir sıçrar, iki sıçrar.
  bir gece aynı plan kusursuz işlerken herkesin eğildiği an bir trajediye dönüşür. kemerim dolmuşun alta bastırılarak açılan kapı koluna takılmış ve dahiane planın sahibi süper arkadaşım açılan kapının orda eğildiği için tam da bizim bodyguardların önüne dolmuştan pattadanak düşüvermiştir. sonrasında pantolonunun paçalarını silkeleyip ayağa kalktıktan sonra kanayan kola bacağa bakmadan fren yapan dolmuşa bütün karizması ile geri binmiştir.
  
  bu örnekten çıkarılan ders ve hata tanımı nedir denilirse kesinlikle 16 yaşında barda ne işim vardı soruları es geçilmelidir. hata o anda kendini tutamayıp dolmuştakilerle birlikte gülmektir ve sorumluyu yıllarca canımdan saklamaktır.
• hayatini toptan mahvetmis bir insan olmakla hayat tecrubesi edinmis donanimli, yetiskin bir insan olmak arasina bir cizgi cekildigi zaman, o cizgide nanik yaparak civildayan hatalar butununun ustune vurulan damga.
  naniklerin hangi tarafta daha cok toplanacagini gosterecek zaman, vurulan damganin kalici mi gecici mi olacagini belirler.
  (bkz: hicbir zaman gec degildir)
  (bkz: hadi bakalim)
• sanırım en büyüklerinden biri sigaraya başlamak olarak örneklendirilebilir.
  
  bunun yanında;
  
  - maddi birikim yapmamak,
  - kitap okumamak dolayısıyla kendini geliştirememek
  - çevre yapmamak
  
  başta gelenleri.
• sevmek
• hatalarımız ve yanlış kararlarımız için çoğu zaman gençliğimizi mazeret olarak öne süreriz çünkü çağrıştırdığı bir çok duygu ve düşüncenin yanı sıra gençlik kelimesi aynı zamanda cahillik ve tecrübesizlik anlamları da taşır. doğru yaptıklarımızı kendi aklımıza ve kabiliyetimize mal ederken hatalarımızı gençliğe yüklemek ne kadar doğru? demek istediğim, hatalarımız ve yanlış kararlarımız için suçu gençlikte aramak gerçeklerden kaçıştır çünkü bir insanda akıl ya vardır ya da yoktur. akıllı insan, çocuklukta da gençlikte de yaşlılıkta da akıllıdır. akıl insana doğuşta verilir. insanlar yaş aldıkça akıllanmıyorlar, sadece tecrübe ediniyorlar. bu tecrübelerden sonuç çıkarmak ve yararlanabilmek için de yine akla ihtiyaç olduğu yadsınamaz bir gerçek. tabii ki, tecrübe çok önemli. kazandığımız deneyimler, ders almış olmamız kaydıyla hayatta pusulamız olabilir. hatta, hata yapa yapa hata yapmamayı öğreneceğimiz de bir gerçek. ancak bazen bu kadar basit olmaz.