• alison bechdel'in kendi hayat hikayesinden yola cikarak cizdigi/yazdigi grafik yasam oykusu. bir baba-kiz iliskisinin edebiyat, cinsel kimlikler ve intihar temalari uzerinden anlatildigi, mekanin bir cenaze evi oldugu, bol bol edebi metin ve mitolojik gonderme uzerine kurulu, etkileyici, dusundurusu, ozenli bir kitap. cizerken kendine referans olsun diye, anlattigi her karakter icin onlar gibi giyinip, poz vererek kendini fotograflamis bechdel. 7 yil almis o yuzden kitabin bitmesi. degmis mi onca emege derseniz, ziyadesiyle degmis derim.
  • "cenaze evi şenlik evi" adıyla barış gümüşbaş tarafından çevrilen kitap.
  • yazım ekibinin tamamı kadınlardan oluşan, 5 tonyli, box office rekortmeni harika müzikal. geleceğin royalty si sydney lucas'ı tanıtmıştır. 3 jenarasyon allison'ı sahnede görmenize rağmen bir saniye bile absürd hissetmezsiniz, tüm şarkıları mükemmeldir, modern bir sahnede oynanır. he bir de judy kuhn'u sevin. çok sevin
  • müzikalin beyaz perde uyarlamasında jake gyllenhaal rol alacak.
  • görselliğinden ziyade edebi yönüyle ön plana çıkan bir anlatı. çok daha önce okumam gerekirdi, basım yılının 2010 olduğu düşünülürse türkiye'de yayınlanan ilk eli yüzü düzgün bağımsız grafik romanlardan dersek yanlış olmaz sanırım.

    bechdel'in psikolojik tahlilleri, hislerine dair fikir yürütme biçimi, edebiyat derslerinde okuduğu romanları kendi babasıyla olan ilişkisi üzerinden kurgulaması hatta kendi hayatını da babasının üzerinden biçimlendirerek anlatması bayağı tatmin edici. ancak çizgide aynı derecede bir yetkinlik olduğunu söylemek zor. çizim tarzı sevimli ve hikayeyi aktarma konusunda üstüne düşeni yapıyor olsa da kompozisyonları sık sık bölen devasa konuşma balonları ve düşünce kutularından rahatsız olmadım değil. bechdel'in sahneleri resmetme tarzında da hafif bir gariplik hissettim, göstermek istediği şeyi bazen çok iyi gösterememiş, vurucu şeyi kaçırmış gibiydi. üstüne yayınevinin çoğu zaman balon ve kutucuklara sığmayan dev font tercihini de ekleyince görsellik açısından yeterli olmayan bir okuma oldu diyebilirim. çizgi roman, nihayetinde görsel bir sanat dalı olduğu için font ve grafik uygulama gibi editöryel tercihler de hikayeden aldığınız tadı ister istemez etkiliyor. bunun dışında gayet farklı ve düşündürücü bir coming of age hikayesi, meraklısına tavsiye edilir.
  • (bkz: cenaze evi şenlik evi)

    açık ara okuduğum en iyi grafik roman.

    yazarı alison bechdel'in o kadar güçlü bir kalemi var ki ilkin nedense erkek olduğunu düşündüm. gücü erkekliğe atfetmek de benim zihinsel kirliliğim olsun. olayları anlatım biçimi ve seçtiği kelimeler öyle güçlü ki kısacık romanda bilgi birikimine şapka çıkardım.

    kitapta özellikle babası ile ilgili kurduğu bazı cümleler beni gerçekten derinden etkiledi:

    'ama babamın yokluğu, onu tanıdığım zaman boyunca geriye dönük olarak yankılanıyordu. tüm o yıllar boyunca babam aslında oradaydı. duvar kağıdını buhara tutup söken, kızılcıkları diken, çatı süslerini cilalayan kanlı ve canlı bir varlık ama sanki o çoktan gitmişçesine acı çekiyordum. '

    ayrıca şu da kitaptaki güzel tespitlerden biridir:

    ' hani derler ya, insanlar kayıp zamanın izinde'yi hiçbir zaman okuyamayacaklarını fark ettikleri gün orta yaşa erişirler.'

    ayrıca yapılan göndermeler ziyadesiyle proust okuma hissi yaratsa da buna tekrar cesaret edemeyecek kadar orta yaşa eriştiğimi düşünüyorum şimdilik. (:
  • = my home
hesabın var mı? giriş yap