eller yukarı donlar aşağı ^*

• geçerliliği kaybetmeyen komik laf, her an her yerde kullanılıp sempati toplatır bir tümce, bir kaçış kapısı..
• (bkz: donlar asagiya egolar yukari)
• "- eller yukara donlar a$$aaa..." $eklinde telaffuz edilirdi.
  (bkz: hey gidi gunler)
• ...paralar dışarı diye devam edebilen, kısa don giyilen zamanlarda kalma korkutma tribi.
• (bkz: nobetciler yakalayin/1)
• küçükken nasıl da zevkle söylerdik bunu. eller yukarı, donlar aşaaa, ehe ehee...
  
  "eller yukarı" kısmında bi sorun yok eyvallah da, "donlar aşağı" derken neyi amaçlıyorduk acaba..? muhtemelen çocuk aklıyla bizim içimizde bi fesatlık yoktu da, bu tekerlemeyi uyduran toplum nasıl bir ruh hali içindeydi acaba ya da bu söz, nasıl bir sözden evrile evrile bu hale gelmişti kim bilir...
  
  gerçi günümüzde artık bu sözün de kullanıldığını hiç duymadım, şimdiki çocuklar daha çok; "oğlum bak adam gibi dur, yoksa gö*ünü keserim^*" falan diyor. demek ki o donlar artık aşağı inmiş.
• don kelimesi küçücük çocukken hem çok utandığım, hem de en komik bulduğum kelimeydi. eller yukarı donlar aşşaa... çocuk olmak ne güzel ya, şunu söylediğim zamanlar geldi gözümün önüne, kömürlük çatılarında yavru kedi peşinde koştururdum. konuşanın ağzına sıçan girsin vardı, yerde köpek kakası görünce mutlaka tükürürdük üstüne, çünkü tükürmezsek o bizim ağzımıza girerdi. tüm bunlara inanıyor olmak, çocuk olmanın en güzel tarafıydı sanırım. :)
• aç ağzını yum gözünü, diye devam eder.
• bir zamanların 2,5 milyonuyla alınan morartıcı tabancalarla birbirini kızartarak hayatı sokaklarda öğrenen o son çocukların da büyümesiyle tedavülden kalkan teslim ol çağrısı.
• nereden duyduk bu lafı da “eller yukarı” deyip sonrasına “donlar aşağı” diye ekliyorduk, gerçekten merak ediyorum.
  televizyonda redkit izler sonra sokağa fırlardık (babam ve oğlum filminde gösterdiği gibi, çizgi romanlar da vardı).