elements of persuasion

• james labrie'nin 29 mart 2005'te çıkacak solo albümü.
  
  albümdeki diğer isimler, klavyede matt guillory (dali's dilemma), davulda mike mangini (extreme, annihilator), bas gitarda bryan beller (steve vai) ve gitarda italyan marco sfogli ve konuk olarak kim mitchel(max webster). kayıtlar da james labrie'nin winter rose'daki eski grup arkadaşı richard chycki tarafından yapılmış.
  
  albümdeki parçalar şunlardır:
  
  1. crucify (6:03)
  2. alone (5:36)
  3. freak (5:38)
  4. invisible (5:42)
  5. lost (3:41)
  6. undecided (5:30)
  7. smashed (5:31)
  8. pretender (5:36)
  9. slightly out of reach (5:51)
  10. oblivious (5:20)
  11. in too deep (6:56)
  12. drained (5:14)
• la brie'den tek kelimeyle şaşırtıcı bir albüm.
  
  açılış şarkısından da anlaşılabileceği gibi james aibmiz anladı ki train of thought' ta yaptığı gibi sesini heavy metal vokaline yakın tuttuğu zaman ortaya gayet güzel şeyler çıkıyor.
  
  birde çok akıllıca bir hareket yaparak çok sağlam bir grup kurmuş. vokalistlerin solo albümlerinden genelde çok sağlam müzik beklenmez ama bu albümde gayet sağlam melodiler, özene bözene yaılmış kompozisyonlar var.
  
  la brie'nin tartışmasız en iyi solo albümü.
  
  mullmuzzlerların daha serti gibi düşünülebilir.
• albümü dinleyince ön grup olarak evergrey' i almış olması daha anlaşılır oluyor. mullmuzzler 2 'ye oranla çok daha başarılı bence. lost ve smashed gibi şarkılar var, listening tadında. ayrıca slightly out of reach'in verdiği tat çok hoşuma gitti. 80lı yılların rock şarkıları gibi. gitarın tonu bilhassa cayır cayır... alınsın ve dinlensin.
• invisible, undecided gibi muhtesem şarkılar içeren, muhteşem albüm.. her şarkı ayrı güzel, ayrıca gitarist marco sfogli gerek ritm gerek solo olarak jp'yi anımsatıyor, lakin ernie ball musicman jp model kullanması da cabası...
• emule ve benzeri programlarda dream theater'ın son albümü (bkz: octavarium) olarak lanse edilen , insanların "bu ne lan?" serzenişleriyle kendilerini yerden yere atmalarına sebebiyet veren albüm. james labrie herzamanki gibi vokal melodisi konusundaki kabızlığını sergilemiş , oldukça tek düze vokal melodileri içeren , bol distortionlı , ortalama bir kayıt kalitesine sahip, bir çok elektronik müzik esintisine rastlanan (bkz: alone), kaliteli müzisyenler tarafından icra edilmiş , oldukça gaz ama ne yazıkki kalite bakımından vasatın üstüne çıkamayan bir albüm...ayrıca zamanla bir çok vokalistin aksine james labrie'nin sesinin gün geçtikçe kalınlaştığı dikkatten kaçmıyor, artık eskisi gibi ince notlara çıkamıyor kendisi....hatta içimden şunlar geçmektedir :
  -len sen dream theater albüm yaparken beste yaparken nerdeydin?!
  -bear tracks studio'nun bahçesinde basket oynuyordum abi.
  -belli canım belli....git müzik çalış, armoni çalış, şan çalış solfej çalış!!!!.....
  -bilemedim abi...
• özellikle drained ve crucify bu albümün en iyileri arasında. james labrie'nin sesinin daha sert altyapılar üzerinde de başarılı olduğunu görmüş olduk bu albümde. albümde çalan müzisyenler de gerçekten başarılı. hoş bir sound yakalanmış.