eşikte duran insan

• bulunduğu yerde çok fazla durmasa iyi olacak insandır. ortalıkta tehlikeli adamlar dola$ıyor nitekim.
  (ara: e iktekini be iktekini)
• eski fin geleneklerine göre, sevilmeyen insandır. misafirliğe, eğlenceye gelen insanlara sen git eşikte dur derler, kavga çıkarırlardı. (bkz: kalevala)
• içeri girecekmiş gibi yapıp girmeyen, gidecekmiş gibi yapıp gitmeyendir. kararsızlıkla belirsizlik arasında durur oturur, istemli midir istemsiz midir, o bile bilinemez.
  
  muallak..
• iftiraya uğrama ihtimali olan insandır. anneannem eşikte durma iftiraya uğrarsın derdi. ^*
• iki türlü anlaşılabilir.
  
  yanlış anımsamıyorsam, derviş de "eşikte duran" gibi bir anlama geliyordu. bu anlamıyla, olumlu olduğu söylenebilir. fakat bir de eşiktelik kavramı var (bkz: liminality). bu, kötü bir şey işte.
• "eşikte duran eş üstüne varır." derdi benim babaannem de. (kuma olur demek istiyor.)
  demek ki en kötü karar kararsızlıktan iyi miymiş?
• "eşikte durma eş üstüne varırsın." (kadınlara yönelik uyarı)
  ayrıca eş = kuma
• türk mitoloji tarihi araştırmacısı prof. dr. muharrem kaya'nın, konuyla alakalı rivayetlerine konu insandır.
  
  "eşikte neden durulmaz?
  eski türkler yeraltını kötülüğün başlangıcı olarak görürdü. erlik, eski türk inanışlarında yeraltındaki ruhların başı kabul edilirdi. kendisine kurban verilmezse insanların canını alıp yeraltına indirip hizmetçi olarak kullandığına inanılırdı. bazen de insanlara kötülük yapsınlar diye yeryüzüne gönderirdi. yeraltında kara çamurdan yapılmış bir sarayda yaşadığı düşünülürdü. sarayı insanların gözyaşlarından oluşmuş dokuz nehrin birleştiği yerdeydi. nehrin üzerinde at kılından bir köprü bulunurdu; yeraltından kaçmaya çalışan canlar köprüden geçerken erlik köprüye basar ve onları suya düşürür, su da onları erlik'in kucağına teslim ederdi. demir başlı yedi oğlu vardı. oğulları kapı eşiklerinde dururdu. o nedenle günümüzde hala eşiğe basmak pek çok yörede iyi olarak görülmez. bu mitolojik hikayenin yanı sıra bazı eski inanışlara göre evin koruyucu ruhu eşikte beklediği için saygısızlık olmasın diye eşikte durmak hoş karşılanmıyordu."
  
  edit :kaynak
• öykü alanında olduğu gibi, deneme türündeki düzeyli ürünleriyle de tanınan olan rasim özdenören' iz yayıncılık'tan ilk basımı 2001 yılnda yapılan kitabıdır,
  eşikte duran insan adlı kitabında, yazar, ruhun, dünyanın ve hislerin coğrafyasında bizi bir seyahate çıkarıyor.
  kitapta günümüz meselelerini derin boyutlarıyla ele alan, dış dünyayı içimizle irtibatlandıran bir bakış hakim.
  tasavvufu da bu bakışın temeli yapan çok vurucu denemelerin bir araya geldiği bir kitap bu.
  dua, eylem, özgürlük, rahmet, kardeşlik, sabır, oruç, itidal ve istikrar, hayret, ölüm, tevbe ve değişim özdenören’in bize açtığı pencereler.
  kendini ve hayatı tefekkür etmeyi sevenler için mutlaka okunması gereken bir eser.