dismantling devotion

• daylight diesin 2006 yili albumu ve bu albumdeki son $arki. enstrumantaldir.
• hüzünlü, karamsar günlerin, yağmurlu havaların soundtrack i bu albüm. içinizden emilip giden umut ve sevincin gözü yaşlı uğurlayıcısı.
• sindirmesi kolay bir albüm kesinlikle değil ama içine girdikten sonra dibi görmemek mümkün değil. öyle nota dizilimleri olamaz arkadaş, sözleri de ayrı ömür törpüsü.
  
  karanlık bir albüm. yeterince üzgünseniz ve daha da üzülmek istiyorsanız, dinleyebileceğiniz en üzücü albümlerden biri.
  
  (bkz: üzülmek)
• meyler doldurup boşalttığınız her bardağı yeniden, yeniden dolduran daylight dies albümü. a life less lived ile belki de en ağır olanından başlar, daha ilk kadehten simsiyah dalgaların arasında çırpınmaya mecaliniz kalmamış halde açıklara bırakır sizi. suyun üzerinde, donuk halde süzülürsünüz sonra tüm albüm boyunca. duymak istemeyeceğiniz kadar acı veren sözlere tam teslim olursunuz, sözlerin kesildiği son şarkı başlar. bilinciniz kapanırken, yavaş yavaş dibe batarsınız. ciğerlerinizde kalan son hava da kapkara bir baloncuk olup yavaş yavaş yüzeye çıkıp kaybolduğunda eş zamanlı olarak biter her şey. şimdi tatlı bir hüzün seansı olarak bakabiliyorum ama henüz olgun olmadığım zamanlarda nasıl, kendimi yitirmeden dinlemişim bu albümü... saf acı, en hakikisinden umutsuzluk bu albüm. bazı bünyeler için tehlike bile arz edebilir.
• daylight dies ın üretimi ifade güzelliği. şarkıda öyle müthiş bir kaybetmişlik hissi var ki, her şey sona erdiğinde acıda huzur bulmak gibi. bu ince bir buz ve kötü ifade edildiğinde çok kolay ucuzlaşabilecek bir konsept, ancak grubun bu tür çökmüşlük, yenilmişlik vb. hissiyatı yansıtmadaki başarısı ile onu türün en iyi örneklerinden biri yapıyor.
• kaygı, keder, kabullenmişlik. hepsi var bu şarkıda.