dante xxi

• 2006 başında çıkacak sepultura albümü. korno ve başta keman olmak üzere birçok yaylı çalgı da içerecekmiş.
• http://www1.uol.com.br/…pultura_2005_recording6.wmv
• albüm kapağı şurdan görülebilir:http://upload.wikimedia.org/…ultura_-_dante_xxi.jpg
  
  şarkılar:
  01. intro #4
  02. dark wood of error
  03. convicted in life
  04. city of dis
  05. false
  06. fighting on
  07. intro #2
  08. ostia
  09. burried words
  10. nuclear seven
  11. repeating the horror
  12. intro #1
  13. crown and miter
  14. intro #3
  15. still flame
• sepultura’nın geçmişinden ve geçirdiği değişimden bahsedecek kadar geyik bir insan değilim. uzatmaya gerek yok. sepultura gelmiş geçmiş en önemli metal gruplarından biri.
  
  dante’nin 14.233 dizeli ünlü şiiri “la divina commedia”yı (ilahi komedya) konu eden ancak müzikal anlamda bir konsept albüm olmayan “dante xxi”, kanımca max sonrası çıkan en iyi sepultura albümü. çok kişi tarafından sevilen, ancak benim üç dört şarkı dışında sıkıcı olarak nitelendirdiğim “roots” albümüyle kıyaslayan yorumlar bile gördüm.
  
  “roorback”ten çok daha iyi olduğu hemen anlaşılan “dante xxi”, kisser’in sert tonları, igor’un yeniden igor’luğunu gösterdiği davulları ve içerdiği bazı çok sağlam riff’lerle, yeni sepultura adına atılan en büyük adım. “refuse/resist”in giriş riff’inin hızlandırılmış halinden oluşan bir riff’le giren “dark wood of error”la başlayan albüm, açıkçası icrası çok kolay olan bir gitar kullanımı barındırsa da, yaratılan “groovy” ve karanlık hava sayesinde dinleyiciyi sarmayı başarıyor. yeni sepultura’nın bence en iyi şarkılarından olan ve klip de çekilen “convicted in life”, başındaki doğu ezgileriyle bana nedense “clenched fist”i hatırlatan, ama genel alamda “roots”tan çıkmış gibi duran “city of dis” ve içerdiği ufak orkestrasyonlarla“false” da bayağı başarılı parçalar. benim albümdeki favorim ise girişiyle resmen süründüren “ostia”. boru gibi bir gitar tonu, içerdiği canlı orkestrasyon ve yaratılan ürkütücü havasıyla, gözümde “chaos a.d.” sonrası yapılan tüm sepultura şarkılarıyla yarışabilir. derrick green tüm albümde olduğu gibi bu şarkıda da çok başarılı bir performans sergilemiş, adeta ciğerini parçalamış. ilk kırk yedi saniyesiyle “bir davul partisyonu bir gitar riff’ini nasıl başka boyutlara taşır” sorusunun cevabı olan “nuclear seven” da oldukça sağlam bir çalışma.
  
  sepultura çoğu kişi için bitti, ama bu albümle yeninin de yenisi bir sepultura’nın doğuşuna tanık oluyoruz. biraz zaman tanınır ve özümsenmeye çalışılırsa, “dante xxi”in gerçekten de başarılı bir albüm olduğu görülecektir.
  
  evet, artık sol parmaklar eskisi kadar çalışmıyor, altolar eskisi kadar dövülmüyor; ama “dünyanın küçük bir ülkeden çıkan en büyük grubu sepultura”, son on yıldır hiç bu kadar öfkeli, karanlık ve tehditkar olmamıştı.
• (bkz: convicted in life)
• (bkz: ostia)