cennet sineması ^*

• (bkz: nuovo cinema paradiso)
• izlerken hangi sahnede geldiğini anlayamadığınız boğazdaki düğümlenme, film boyunca sürer.
  dudaklarınızı ısırmıyorsanız, gözyaşlarınız yanağınızdan süzülüp durur.
  "neye ağlıyorum ben?" sorusunu filmin sonuna saklamayı başarırsanız gülümserken de dökülür yaşlar, merak etmeyin , normaldir.
  
  alfredo bir masal kahramanıdır ama bizdendir. kimimiz için mahalledeki bir abi, kimimiz için bizden büyük bir akraba. giderken bıraktığı miras, hayatımızdan kırpıp çıkardıklarımızın bir bütün halinde bize sunulmasıdır.
  
  anne; aynı şehirde olmasak da, kapısını sürgülerken bizi dışarıda bırakmaktan dolayı yüreği sancıyandır.
  
  "toto", "salvatore" ye dönüşürken, sizde onunla büyürsünüz. ve bir film boyunca yaptığınız bu uzun yolculuğun hüznü çöker her yere.
  
  "sevgili" ile izlenecek fimlerden biridir.
  gözyaşınızı ve/veya hüznünüzü siz paylaşmak isteyene kadar sorgulamayan , beklemeyi bilene sevgili denmeye devam edilir.
  "neden ağlıyorsun?," lütfen bak, sen susunca ben daha kötü oluyorum " diyen kişinin taşıdığı sıfat sevgili ise, o kişiye bir an önce başka bir sıfat bulunmalıdır.
• nuovo cinema paradiso
• 1988 yapımı, bir giuseppe tornatore filmi. filmde, maria di vita'yı oynayan kişi aynı zamanda fatih akın'ın solino filmindeki rosa karakterinin oynayan antonella attili'dir.
• italyan sinemasının sıcaklığı ve çocuk oyuncunun müthiş performansıyla tatlı bir filmdir. konusu hayallerinin peşinden gitmek ve sevdiğin işi yapmaktır diyebiliriz bu yolda başrolumüzün maceralarını anlatır . puanım 9/10