kohi jiko ^*

• yirmidördüncü uluslararası istanbul film festivalinde uluslararası yarışma bölümünde gösterilecek hou hsiao-hsien filmi..
• yirmidorduncu uluslararasi istanbul film festivalinde altin lale ödülünü la femme de gillesle paylamistir.
• izledigimde icimde derin bir huzur yaratan bir film oldu. hatta bir sekilde icinde kendimi buldugum ya da trenlerinde kaybetmek istedigim, yuzume devamli bir gulumseme getiren bir film. asik oldugum, hayallerimin ülkesi japonya'da mi gectiginden ya da yasadigi ulkenin ve toplumun gelenekselligine baskaldiran kadin kahramaniyla ozdeslestirdigimden mi kendimi bilmem acayip bir huzur buldum bu filmi izlerken.
  
  ozu'ya ithafen yapilmis bu film, ve yer yer tokyo story referanslarini kullanmis yonetmen hou hsiao hsien. aile ve yeni jenerasyon cocuklari arasindaki kopuk baglar ve gorus farkliliklarini, dar ve bastirilmis mekanlari daha da bastiran planlarda ceken ozu gibi hou da kati kaliplarla yasamis yasli jenerasyonla, sehrin tumune yayilan ve bir ag gibi cevreleyen trenlerinde salinan genc nesil arasindaki farki mekan ve kamera acilarinda yakaliyor.
  
  hep birbirine yakin hareket eden ama asla degemeyen trenlerin sembolizmi ise belki de en cok begendigim ozelligiydi filmin. sanki bir saat gibi sehri cevreleyen ve devamlı bu cemberde ilerleyen trenler zamanin gecisini anlatiyordu. ve bu gecen zamanda birbirine es gecip asla degemeyen bu trenler sanki filmdeki tadanobu asanove kadin kahramanin da hep birbirlerine yakin olmalarina ragmen asla hislerini ifade edememelerini anlatiyordu gizliden gizliye. tokyo'nun butun ihtisamiyla arka plani sarmaladigi genis aci tren goruntuleri ve bu genislikte huzula uyuyan bas kahramanimizin oldugu sahneler en favorilerimdi.
  
  bir goodbye south goodbyeolabilir mi bilmiyorum ama kesinlikle insani kendi icine yonelten ve garip bir huzurla sarmalayan bir film.
• adının neden 'cafe lumière' olduğu üzerine düşündüren film. acaba lumière kardeşlerin trenin gara girişi'ne gönderme mi var? neredeyse bir belgesel kadar doğal karakterler, mekanlar ve dialoglar ile ortaya çıkan oldukça sade, bana göre özelliksiz bir film. tek beğendiğim ayrıntısı, erkek karakterin trenlerle ilgili bilgisayarda yaptığı çizim. trenlerin rahimini çizmiş ve merkezine kendini yerleştirmiş. sanırım asıl isteği kızın rahmine yerleşmek.
• çukurcuma'da açılmış yeni bir mekan. arka bahçesi, dekorasyonu ve mutfağı oldukça keyifli. eğlenceli insanlarla çalışıyorlar ve sanki yıllardır beraber çalışıyormuş gibiler. masalara kadar uzanan dal parçaları, açık hava, güzel müzikler, sessizlik, aralarında bile ingilizce konuşan çalışanlar gibi daha keşfedilecek bir sürü şey var gibi. sevgilerimi iletiyorum buradan kendilerine. kesinlikle gidilesi bir yer olduklarını her yerde belirteceğim demiştim. vefa borcumu ödedim. sevgilerimi yolluyorum.
  
  (bkz: https://www.facebook.com/cafelumierecukurcuma)
  (bkz: http://instagram.com/cafelumierecukurcuma)