• alexander borodin'in bitiremediği eseri. scherzosu aslında bir yaylı çalgılar dörtlüsü için 1882'de yazılmış olup, 1886-1887 yılına kadar notaya alınmamıştı. bu eserin zaten notaya alınan sadece ilk devinimidir. geri kalan bölümü hep piyano eşliğinde çalışılmıştı. bestecinin ölümünden sonra alexander glazunov ile nicolai rimsky korsakov tarafından bayağı uğraşılarak bizlere kazandırılmış ve ilk defa korsakov'un yönetimi ile 24 ekim 1887'de bir anma konserinde çalınmıştır. glazunov'un ezbere bildiği bir bölüm ile borodin'in arşivinin taranması neticesinde bugün toplam 16 dakikalık iki bölümden oluşan bir eser var, dinleyebildiğimiz.
    borodin'in ölümünden sonra hazırlanan biyografisinden öğrendiğimiz kadarıyla bu senfoninin üçüncü devinimini, bestecinin tıp ve cerrahi akademisi'nden bir meslektaşı ve eşi dışında kimse duymamıştır. bir gün arkadaşının evine giden borodin, ısrarlara dayanamayarak piyanoda birşey çalar. arkadaşı ve eşi ile beraber bestecinin de ağlamasına sebep olan bu andantenin sadece o gecede çalınmış olması ve bu olaydan kısa bir süre sonra bir baloda aniden ölen besteci tarafından asla notaya alınmamış olması üzücüdür. aynı arkadaşı ölümünden iki gün evvel tıp ve cerrahi akademisi'nde borodin'i piyano çalarken dinler. besteci, arkadaşının yanına ağlayarak geldiğinde çok şeyler yazdığını ama bu yazdığı finalenin yazdığı en iyi şey olduğunu söyler. tabii ki andante dışında bu son da yoktur, üçüncü senfoninin kaydında. aldehit uzmanı tarafından notaya alınacak olsa, kulağımızın pası giderdi şüphesiz lakin o zaman büyük akademisyen, part time besteci diye dalga geçebilir miydi, bu zevzek kulunuz; zaman bazılarına yetmedi, yetmiyor ve hatta şimdiden söyleyeyim, yetmeyecek...
hesabın var mı? giriş yap