arafta kalmak

• cennet-cehennem ikiliğini reddeden ruhun iki arada bir derede kalmayı yeğleyerek, eşikte dikilmek yoluyla durumu protesto etmesi. ara sürekli daralmakta, derede iki kez yıkanılamamaktadır. ruh ne yapsın.. (bkz: ruhu daralmak)
• islamda anne-baba rizasi almadan savasa gidilip sehit olunması durumunda gerceklesir. ruhun laneti hem cenneti hemde cehennemi gorup ikisinide girememesidir...
• (bkz: araf sendromu)
• eşikte nefes alabilmek.
• sıfır noktasıdır.
  durduğun yerde
  ya nedensiz suçluluk duygusu ile kendini cezlandırırsın bir yana geçersin
  ya da
  geçmişteki her bir olumsuz şeyi silip süpürüp,
  yeniden yeniye doğarsın o bir yana geçersin....
  
  bir de ne o yana ne bu yana geçesi olanlar vardır...
  
  buna da sanırım,
  kal gelmesi, tembellik, ölmeden ölmek denir...
  
  karar zamanı gibi...
  
  eylem zamanı gibi...
  
  cesur, kendine inanan, düşünmekten çok eylem yapan insan pek arafı bilmez, zannımca...
• kalmak değil durmaktır bazen;
  şartlar getirmemiştir oraya, sen "durayım" demişsindir... "durayım biraz".
  ne yardan geçebilirsin, ne de serden.
  
  en tehlikelisi de, iki uca dokunma çabasının keyifli gelmesidir; üzerinde durduğun çizgi üzerinde, bir o yana, bir bu yana eğilir bükülür durursun.
  işte şimdi boku yedin.
• gitmek isteyip gidememek ama aynı zamanda kalamamaktır. sevmemen gerektiğini bilmek ama bile bile sevmektir. ilk defa doğrunun ne olduğunu bilememektir. seçim yapmanın zor olduğu andır. istanbulu istemektir, aşkı özlemektir aynı zamanda aklına karşı gelmektir. aklınla kalbinin karşı karşıya gelmesidir. nasıl ki nefes almakla alamamak arasında bir tercih yapmak mümkün değilse arafta kalmak da öyle bir şeydir işte.
• arafta kalmak türkiye'de ermeni olmaktır.
• arafta 'takılmaktır'. seçme zorunluluğunu rafa kaldırmaktır. yolunda gitmeyen işlere pasif direnişiyle 'dur' demektir. raif bey olmaktır kürk mantolu madonna'da. en az gidilmiş yolu seçmektir ve pişman olmamaktır robert frost'un tersine. arafta durmak özgür olmaktır.
• yalnızlıktır