annenin erkek arkadaşı

• 25 yıl evvel böyle bir adam varmış, şimdi babam olur. ^*
• üvey baba adayı.
• ozellikle bir erkek evlat icin katlanilamaz olsa gerek (bkz: oedipus kompleksi)
• bir program'da bazı evlatların bu olayı kaldıramadığı küçük kardeşin ilk sevgilisini öldürüp, sonra annelerinin bulduğu ikinci sevgiliyi ise büyük kardeşin askerden döner dönmez annesiyle beraber öldürdüğü görülmüştür. türkiye nedense kaldırmıyor böyle şeyleri.
• "- sen $imdi beni anneme mi yaziyosun ulan..." diyerekten kesici delici aletlerle uzerine yurunup, organlari ve vucudu belli bir hacimde birarada tutan di$ kaplamasinda olabildigince cok sayida delikler acilasi insan.
• "annenin vermek istediği kişi" olarak algılanması ruhsal bozukluk göstergesi olan insan.. her insan gibi annenin de fiziksel ve ruhsal ihtiyaçları vardır vede bunların ne olduğu hakkında erkek çocuğun en ufak bir fikri yoktur.. bunlara karşı anlayışlı olmak, işleri anne için zorlaştırmamak "annem istediğine verebilir" düşüncesi değildir, medeniyettir..
• eger anne-baba siz kucukken bosanmissa, -dogal olarak- bazi seyleri algilayacak bir durumda degil iseniz henuz, anne -saglikli ve mantikli kabul edilecek bir sekilde- erkek arkadasla ilgili seyleri size hissettirmemeye calisir kaldi ki bu yogun cabaya ragmen -tam da o yogun caba yuzunden- cocuk bunu her zaman, tuhaf, komik bir sekilde hisseder -anne bilmese de-. saglikli bir anlayis, kabullenme vs. level'ina terfi ettiginizin varsayildigi bir donemde anne bunlari sizinle paylasmaya baslar, paylasmalidir, siz de onunla... buraya kadar her sey iyi...
  
  ote yandan (cogunlukla) sozde olgun, diger konularda cok verici, acik anne -ki benim hala cocuk kabul ettigim- saglikli anne-cocuk iliskisi, gereksiz, bir sınır olmali vs. gibi kendince cok mantikli sebeplerden dolayi takilip kalmistir ve evlenme yasina gelmis evladina bile hayatinin bu alanini kapar, boylece cocuk anneyi daha cok sahiplenir, kiskanir, bagimli olur, zitliklarla dolar tasar bunye, oedipal surecte takilip kalir, kafasindaki evrensel, degismez aile senaryosunu bozacak her seye herkese (annede dahil) ofkelenir, olmadik seyler yapar, vicdan azabi ceker, anneyle bu konular konusulamaz hale gelir, nedeni anlanmaz, bu boyle surer gider. neymis yani buyuk gorev anneye dusuyor bastan. anne ve cocuk birey duzeyindeki olgunluga erisip her seyi paylasmalidir (ulan paylasmak icin burdayiz yoksa ne isim olur!), sakin olmali, kendilerini dinlemeli, neyi neden hissettigini bulmali, gerekirse bir doktor yardimi almali ve bu tip boktan travmalara sebebiyet vermemelidir. kaldi ki paylasmamak, konusmamak saklamakla aynidir ve saklamak sagliksiz bir ortaya cikistir. (bkz: return of the repressed) ve unutulmamalidir ki anne once bir insan olmadiginda anne de olamaz -sanilanin aksine-. baska bir sey olur, genelde yurdumda olugu gibi (yani oyle anne her seydir deyip sonra da bir tek seye indirgemek olmuyor!) akabinde uzmanlar bu iki -sozde ergen- ergenlik donemi numunesiyle ugrasir durur, yazik. ozetle durum su bu tip seylere takilip gereksiz gerginlikler, kirginliklar, bunalimlar yasamaya gerek yok (hayir bununla da kalmiyor sonradan bu tip psikolojiler baska dinamikleri, iliskileri, hayatin her alaninda gelistirilen bi takim duygu-durumlari da negatif etkileyebiliyor) birakin herkes mutlu mutlu yasasin, uzerimizde maalesef yeterince engelleyemedigimiz dis kaynakli baski, kontrol, norm ivir zivir var zaten. yok annenin erkek arkadasiymis, yok anne neler yapmismis, annemle, cocugumla saglikli iliskimmis... inanin hayatta (annenizle, cocugunuzla ilgili ya da degil) gercekten kahrolacaginiz cok daha ciddi seyler olacak.
  
  (sadece gozlemlerimi aktardim, kusur ettiysem affola, ise yaradiysam ne mutlu!)
• "benim kiz arkadasim olsun, annemin erkek arkadasi olmasin" seklinde düsünmek
  anneyi sahiplenmek demektir.
  böyle birseyi kaldirabilmek icin sosyal gelisme sürecini tamamlamak gerekir.
• bi de sole formatlar vardir. annenin erkek arkasi bilinir, belki hep birlikte zaman gecirilir, adam eve gelip gider, anne gerekli gordugu seyleri anlatir, cocuk gerekli gordugu seyleri ogrenir, arada surekli bir gerginlik, kapanma, kapatma, kacis, konusmamak icin konusma hali, sınır ihlali tirsikligi ve asabiyeti, yuze yansiyan ruhsuzluk... ifade edilemeyen, negatif ruh tasmasindan kaynaklanan bir ruhsuzluk, yapmaciklik. boyleyse hic olmasin daha iyi. bir iliski ya vardir ya yoktur cunku. arasi hic gereksiz bir sagliksizlik, yipranma, tiksinclik. annenizdir diye "olabilecek en super" bu formata katlanip fedakarlik yaptiginizi saniyorsaniz, annenizde buna he diyosa henuz fedakarligin anlamini ogrenmemissiniz demektir, oturup bi konusun annenizle de, kaldi ki olmasi gerekenin fedakarlikla zerre kadar alakasi yoktur.
• anne cocuk ilişkisinin (ne demekse- sağlıklı olması, her şeyin konuşulup, paylaşma sürecine girmesi demek değildir. boşanmamış ailelerde nasıl ki anne, baba ve çocuk arasında bir mahremiyet var ise (-ki o mahremiyet cocugun psikoseksuel gelişimi açısından oldukça temel bir onem tasır) ayrılmış anne babaların farklı insanlarla beraber olduklarında bunun da bir paylaşım sınırı olması gerekmektedir. elbette bu sınır her aile yapısına, alışkanlıklara, doğru ve yanlış kabullenmelerine göre farklılık gösterir, ancak yakın arkadaşla yapilabilecek ve insanın kendi özel sınırı için de kalması sağlıklı olan ayrıntılar çocukla paylaşıldığında bu, çocuğun kaldırma kuvveti ve savunma mekanizmalarının dayanıklığı ölçüsünde sığ ya da derin yara açar. yara açmazsa artık kabuk bağlamıştır. anneyi ya da cocugu olduğu gibi kabullenme ve yuceltmeme iyi ve olgun bir davranıştır, ancak bir ornek bir norm teskil edemez. tabii ki annenin cocugu ile ilişkisine kimsenin karısma hakkı yoktur. ama bu, diğer annelerin kendi cocukları ile ilişki kurma sekillerini de kapsar.
  gelelim bence doğru olana; eger ki anne baba ayrılmış ise, bu insanların sevgilisi olması ve mutlu olmaları haklarıdır. bu, boşanmayla -az ya da cok- yara almış cocugu kırmayacak ve orselemeyecek sekilde yapılmalıdır. tabii ki saklamak en mantıksızıdır. bilmek, mutlulugunu paylaşmak, çocukların bazen zor bazen kolay şekilde kaldırabilecegi bir bilgidir ama gerisi gereksiz olandır. bunun arasındaki sınırı bilmeye ben olgunluk derim siz başka şey dersiniz ama tiksinclik biraz agır kacar.