amentü (ismet özel şiiri)

• ismet özel'in güzel bir şiiridir.
• ismet özel'in şiiri şöyledir (kopyala yapıştır):
  
  amentü / ismet özel
  
  insan
  eşref-i mahlûkattır derdi babam
  bu sözün sözler içinde bir yeri vardı
  ama bir eylül günü bilek damarlarımı kestiğim zaman
  bu söz asıl anlamını kavradı
  geçti çıvgınların, çıbanların, reklamların arasından
  geçti tarih denilen tamahkâr tüccarı
  kararmış rakamların yarıklarından sızarak
  bu söz yüreğime kadar alçaldı
  damar kesildi, kandır akacak
  ama kan kesilince damardan sıcak
  sımsıcak kelimeler boşandı
  aşk için karnıma ve göğsüme
  ölüm için yüreğime sürdüğüm ecza uçtu birden
  aşk ve ölüm bana yeniden
  su ve ateş ve toprak
  yeniden yorumlandı.
  
  dilce susup
  bedence konuşulan bir çağda
  biliyorum kolay anlaşılmıyacak
  kanatları kara fücur çiçekleri açmış olan dünyanın
  yanık yağda boğulan yapıların arasında
  delirmek hakkını elde bulundurmak
  rahma çağdaş terimlerle yanaşmak için
  bana deha değil
  belgeler gerekli
  kanıtlar, ifadeler, resmi mühür ve imza
  gençken
  peşpeşe kaç gece yıllarca
  acıyan, yumuşak yerlerime yaslanıp uçardım
  bilmezdim neden bazı saatler
  alaturka vakitlere ayarlı
  neden karpuz sergilerinde lüküs yanar
  yazgı desem
  kötü bir şey dokunmuş olurdu sanki dudaklarıma
  tokat
  aklıma bile gelmezdi
  babam onbeşli olmasa.
  
  meyan kökü kazarmış babam kırlarda
  ben o yaşta koltuğumda kitaplar
  işaret parmağımda zincir, cebimde sedef çakı
  cebimde kırlangıçlar çılgınlık sayfaları
  kafamda yasak düşünceler, gide mesela.
  kar yağarken kirlenen bir şeydi benim yüzüm
  her sevinç nöbetinde kusmak sunuldu bana
  gecenin anlamı tıkansın diye ıslık çalar
  resimli bir kitaptan çalardım hayatımı
  oysa hergün
  merkep kiralayıp da kazılan kökleri
  forbes firmasına satan babamdı.
  
  budur
  işte bir daha korkmamak için korkmaz görünen korku
  işte şehirleri bayındır gösteren yalan
  işte mevsimlerin değiştiği yerde buharlaşan
  kelepçeler, sürgünler, gençlik acılarıyla
  güçbela kurduğum cümle işte bu;
  ten kaygusu yüklü ağır bir haç taşımaktan
  tenimin olanca ağırlığı yok oldu.
  solgun evler, ölü bir dağ, iyice solmuş dudak
  bile bir bir çınlayan
  ihtilal haberidir
  ve gecenin gümüş ipliklerden işlenmiş oluşu
  nisan ayları gelince vücudu hafifletir
  şahlanan grevler için kahkahalarım küstah
  bakışlarım beyaz bulutlara karşı obur
  marşlara ayarlanmak hevesindeki sesim
  gider şehre ve şaraba yaltaklanarak
  biraz ağlayabilmek için
  fotoğraflar çektirir
  babam
  seferberlikte mekkâredir.
  
  insanın
  gölgesiyle tanımlandığı bir çağda
  marşlara düşer belki birkaç şey açıklamak
  belki ruhların gölgesi
  düşer de marşlara
  mümkün olur babamı
  varlık sancısıyla çağırmak:
  ezan sesi duyulmuyor
  haç dikilmiş minbere
  kâfir yunan bayrak asmış
  camilere, her yere
  
  öyle ise gel kardeşim
  hep verelim elele
  patlatalım bombaları
  çanlar sussun her yerde
  
  çanlar sustu ve fakat
  binlerce yılın yabancısı bir ses
  değdi minarelere:tanrı uludur tanrı uludur
  polistir babam
  cumhuriyetin bir kuludur
  bense
  anlamış değilim böyle maceralardan
  ne godiva geçer yoldan, ne bir kimse kör olur
  yalnız
  coşkunluğu karşısında içlendiğim şadırvan
  nüfus cüzdanımda tuhaf
  ekmek damgası durur
  benim işim bulutlar arşınlamak gün boyu
  etin ıslak tadına doğru
  yavaş yavaş uyanmak
  çocuk kemiklerinden yelkenler yapıp
  hırsız cenazelerine bine bine
  temiz döşeklerin ürpertisinden çeşme
  korkak dualarından cibinlikler kurarak
  dokunduğum banknotlardan tiksinmeyi itiraz
  nakışsız yaşamakları
  silâhlanmak sayarak
  çıkardım
  boğaza tıkanan lokmanın hartasını
  çıkınımda güneşler halka dağıtmak için
  halkı suvarmak bin saçlarımda bin ırmak
  ıhtırdım caddeleri meğer ki mezarlarmış
  hazırmış zaten duvar sıkılmış bir yumruğa
  fly pan-am
  drink coca-cola
  
  tutun ve yüzleştirin hayatları
  biri kör batakların çırpınışında kutsal
  biri serkeş ama oldukça da haklı.
  ölümler
  ölümlere ulanmakta ustadır
  hayatsa bir başka hayata karşı.
  
  orada
  aşk ve çocuk
  birbirine katışmaz
  nasıl katışmıyorsa başaklara ağustos sıcağı
  kendi tehlikesi peşinden gider insan
  putların dahi damarından
  aktığı güne kadar
  sürdürür yorucu kovalamacayı.
  
  hanidir görklü dünya dünyalar içre doğan?
  nerde, hangi yöremizde zihnin
  tunç surlardan berkitilmiş ülkesi
  ağzı bayat suyla çalkanmış çocuğa rahim olan
  parti broşürleri yoksa kafiyeler mi?
  hangi cisimdir açıkça bilmek isterim
  takvim yapraklarının arasını dolduran
  nedir o katı şey
  ki gücü
  gönlün dağdağasını durultacak?
  hayat
  dört şeyle kaimdir, derdi babam
  su ve ateş ve toprak.
  ve rüzgâr.
  ona kendimi sonradan ben ekledim
  pişirilmiş çamurun zifiri korkusunu
  ham yüreğin pütürlerini geçtim
  gövdemi alemlere zerkederek
  varoldum kayrasıyla varedenin
  eşref-i mahlûkat
  nedir bildim."
• ismet özel, 1970’lerin başında kendisine bir din, yaşama biçimi olarak müslümanlığı seçmiş ve seçimini 1974 yılında sezai karakoç’un diriliş dergisinde yayımladığı bu şiirle duyurmuştur. ilk okuduğumda yazılma amacının bu olduğunu anlamamış olmamla beraber kelimelerin ahengi beni büyülemiş; "aşk ve ölüm bana yeniden, su ve ateş ve toprak yeniden yorumlan.."mıştır.
• delirme hakkını saklı tutan büyük bir şairin aleme bildiğini haykırdığı şiiri. şiirin son dizesinde eşrefi mahlukat nedir ''bildim'' der ismet özel. bildim der çünkü ona bildirmiştir ''o''.
  
  her dizesinden ayrı bir şiir çıkar. ismet özel kaleminin gücünü sonuna kadar kullanmıştır bu şiirde. yeni tuttuğu yol için dizdiği kelimelerin samimiyeti içinize kadar geçer. ham yüreklere seslenilmiş olgun bir çağrıdır bu. arayışın bulmanın ve en önemlisi bilmenin şiiridir.
  
  ismet özel kurduğu cümlelerin etkisini eminim önceden tahmin ediyordur. fakat bu şiir bambaşka. etkisi daha fazla. sirayet ettiği yerler ve sirayet ettiği kişiler giderek genişliyor/çoğalıyor. bu şiir bereketli bir tarladır ve bu bereketli tarlaya ne ekereseniz büyür.
  
  hayat
  dört şeyle kaimdir, derdi babam
  su ve ateş ve toprak.
  ve rüzgâr.
  ona kendimi sonradan ben ekledim.
• "meyan kökü kazarmış babam kırlarda
  ben o yaşta koltuğumda kitaplar
  işaret parmağımda zincir, cebimde sedef çakı
  cebimde kırlangıçlar çılgınlık sayfaları
  kafamda yasak düşünceler, gide mesela.
  kar yağarken kirlenen bir şeydi benim yüzüm
  her sevinç nöbetinde kusmak sunuldu bana
  gecenin anlamı tıkansın diye ıslık çalar
  resimli bir kitaptan çalardım hayatımı
  oysa hergün
  merkep kiralayıp da kazılan kökleri
  forbes firmasına satan babamdı."
  
  dizelerinde gecen aydin-soke'deki.(eski adiyla forbes mahallesindeki) forbes fabrikasi ve bahcesinin yerinde su anda kemalpasa parki bulunmaktadir.
• ismet özel'in zirvesidir.
• ismet özel'in "yeni yerini" ^* deklare ettiği harika bir şiiridir.
• ismet özel'in, "ten kaygusu yüklü ağır bir haç taşımaktan tenimin olanca ağırlığı yok oldu" diyerek şiirin zirvesine kazığı çaktığı şiirdir.
• "dilce susup
  bedence konuşulan bir çağda
  biliyorum kolay anlaşılmıyacak
  kanatları kara fücur çiçekleri açmış olan dünyanın
  yanık yağda boğulan yapıların arasında
  delirmek hakkını elde bulundurmak"
  
  diyerek yüzümüze bir tokat çarpan ismet özel şiiridir.
• "varoldum kayrasıyla varedenin" mısrası bir özge candır. münacaat'ın gelişi amentü'den bellolur diyebilir miyiz? galiba...