alevi ve ali

• alevi erkeklerinin kıvırcık bir kokusu vardır
  karanfil tadı bırakır adamın dudaklarında
  ha uçan halıya binmişsin,
  ha gecelemişsin bir alevi erkeğinin kollarında
  uçtuğun burak zamanı kanat
  evliyalar uyur doğunun bütün levhalarında
  
  dudaklarının içinde gülyaprağı ve elma kabukları saklıdır
  kelimeleri öpüşlerle değiştirirken tek tek seçersin
  nar dişleri gibi kamaşırsın omuz başlarında
  bir gecede kaç köprü geçtiğini
  ne kollarına kapıldığın ırmaklar bilir,
  ne sen bilirsin
  bin gece bir bulunur doğunun kayıp masallarında
  
  erkek yüzlerinde doksan dokuz ay okuyan
  yüzyolını şaşırmış bie cemali,
  peçesinden boşanmış suretini arıyor
  camii önlerinin
  on iki bağdaş kuran levhalarında
  
  benim göğsüm amber, tenim kehribar
  kelimeleri tütsüler şiirlerim
  divanımda bir sap acı karanfil gülümser
  gel oku beni gecele benim divanımda
  koynumdaki kelimeleri al
  parmaklarımın arasından tesbih taneleri gibi akar
  tabakandaki tütünle gecelerini sararım
  ben sardıkça ışır gümüşün
  ben sardıkça birkaç ay bedir
  birkaç ay birden batar
  
  kapalı avuç mühürlü gövde dövmeli zamanla hu çektiğim
  gecede değil sarışın pençeli aslan yatağında
  bir ömrün bütün rüyaları birden sabahlar
  
  safrana kayıtlı zamanlar, asılsız geleceğin sim sayfaları
  arasında beklettiğin gül, rüya ve kök tohumları
  sarp boynunda akargümüş zülfikar siyahı
  tenha kader serpme ben teninin yıldızları
  altında gözlerinin güneyde indiği yere kadar
  her divan kendi gecesini tekrarlar
  her gövdede bir parçası kayıp esmer harita
  usulca bulup hızla dağıttıkça
  tenin ve şiirin üstünden
  tanımadığımız hayatların uzak sabahlarına
  
  kendimiz oluruz bir zamanlar hiç olmadığımız kadar
  
  iman sınır dokundukça
  saz gibi ince uzun parmakları
  kızılırmak yeniden ikiye ayrılır kollarında
  bir gecede dört kitabı birden indirir
  gökte ne kadar yıldız varsa düşer koynuna
  hepside kendi dilinde sayıklar
  kulağının içinde ateş dilli ejderha
  kuytusunda akan esmer kılıcı
  bir dua gibi içimde kımıldakdıkça
  yaprağını açar gecenin
  kelimeleri soyar kınından
  ibadeti öğretir gövdenin dergahına
  uyduğun uyku gördüğün rüya yedi deryalar
  gecesi uzun olanın erken olur sabahı
  mevsim kar etmez muharrem aylarına
  aşk, de buna istersen susuzluk ya da kerbela
  kollarındayken ben silinirim
  dünya silinir kollarından sonra
  
  ilk alevi sevgilimin adı ali'ydi
  o kadar güzel sevdi ki beni,
  o gün bugün yarı yarıya aleviyim sanki
  son alevi sevgilimin adı da ali
  ne zaman koynuna alsa beni
  semaha duru gibi bir eli kalb üzerinde,
  diğerini allah bilir
  dilindeki badem, kanındaki şarap, birde gecenin mabedi
  cem gibi ayin gibi al beni
  ya da bırak allah'ın yokluğuna
  tül gibi dağılıp kaybolayım
  ali aşkina...
  
  ------
  
  bir murathan mungan siiri.
  alevi, erkek ya da başka bir kimlik... isteyen istedigi yerden tutsun.
  
  sevdanın ve arzuların bir birine karşısıp erimesinin aslinda hic de utanilacak olmadigini soyluyor. arzu duydugu kimse ona bir paye veriyor. kendine de... herkes hak etmiyor mu bunu?
  
  ama dunya o yonde donmuyor degil mi? allah'in unuttugu bir zamani kollamis besbelli. cok degil cunku o zamanlar. cogunlukla kimse hakkini alamiyor. birseyler devamli gecmisten bir seyleri surukluyor. oyle "tul gibi dagilip" yatilamiyor bir kolda. ama keyfini cikaralim bari bu siirin, ali askina!