ağlatan mutluluk

• adnan yücel şiiri:
  
  “çıksam şimdi güzelliğin gökyüzüne
  dolaşsam
  görsem bütün tanrısal sevgileri
  ölümsüzlüğün sofrasına bağdaş kursam
  ve anlatsam
  anlatsam o ağlatan mutluluğu
  bilmem inanır mı bana mavilikler
  
  suskun bir coşkunun doruklarında
  pürköpük ve rüzgarlı
  bir nehir kahkahasıydı gözyaşı
  
  vivaldi böyle dinlenirmiş meğer
  mutluluk bile sensiz çekilmezmiş
  ben ki yaşamı toprak bilmiştim
  nice tohumlar ekmiştim bunca yıl
  geç anladım
  aşkın tohumu sensiz ekilmezmiş
  
  sessizlik açarken zulüm bahçeleri
  gözlerinde bir anda dört mevsim
  her mevsimin güzelliğinde sen
  bunca ayrık ve diken içinden
  güle çıkmak işte budur desem
  bilmem inanır mı bana çiçekler
  
  içimde sayısız denizlerin şahlandığı
  o günü tarihlesem şimdi
  irmak ırmak çizsem zamanın yüzüne
  adına sonsuzluk desem
  ve her saniyesini o sonsuzluğun
  an be an şiirleştirmek istesem
  bilmem inanır mı bana sözcükler”