3 bin tl maaş alıp mutsuz olmak

• bunun daha fazlasını alıyordum. üstelik haftasonunu ve tüm resmi tatilleri kullanabiliyordum. üstelik aldığım para yetiyordu. üstelik işim de oldukça rahattı.
  o herkesin sahip olmak için can attığı işte rahat batması denen şeyi yaşadım ben. ayaklarım bu dünyanın en rahat işlerinden birine giderken beni geri geri çekmeye başladı. o uzun tatiller ikinci gününden itibaren işe dönüş stresi yaşatmaya başladı. aldığım o parayla yaptığım geziler, aldığım elektronik eşyalar işin verdiği keyifsizliği gideremedi bir türlü. o kadar rahattım ki o parayı haksız alıyormuşum hissiyatı yaşamaya başladım.
  bir gün amına koyarım bana keyif vermeyen paranın dedim ve işten ayrıldım. hem de yeni bir iş ayarlamadan. hem de karımın doğru düzgün bir işi yokken. biriktirdiğim bir miktar para ile 1 yıl bomboş gezmenin hesabını yaparak ayrıldım. gerekirse 5 yıl kredi ödeyerek aldığım evi satıp bir süre de onunla boş gezmenin hesabını yaparak ayrıldım.
  demem o ki dostlar, bazen para eşit değildir mutluluk. mutluluğunuzu paraya endekslerseniz mutsuzluğunuzu garanti ederim. yapmayın.