üç dakikalık gerçek

• yevgeni yevtuşenkonunbir şiiri..aşağıdaki gibidir..
  
  üç dakikalik gerçek
  
  bu şiir, küba'nın bir ulusal kahramanı olan jose-antonio echeverria'nın anısına adandı. arkadaşları ona <<elma>> anlamına gelen manzana adını takmışlardı.
  
  bir delikanlı vardı manzana adında.
  
  bir saydam kaynaktı gözleri
  uğultuluydu
  yüreği
  bir tavan arası gibi tıpkı
  güvercinlerin,
  gitarların,
  tabloların
  tıkabasa doldurduğu.
  
  severdi mısır yemesini çıtırdatarak,
  bayılırdı beyzbol oynamaya,
  çocuklara,kuşlara,
  ve, çılgın kasırgasında
  bir paçanganın
  biterdi
  kaşları altındaki
  iki tansığın
  bakışına.
  
  ama bir delikanlı vardı manzana adında,
  bir çocuğa benzerdi,
  ama yalımlanırdı yüreği iğrenme ve horlamayla
  ne zaman karşılaşsa
  sözde sofularla
  ve aldatmayla.
  
  oysa, o zamanlar küba'da
  binlerce maskeyle bezenmişti yalan
  salonlarda kol gezerdi
  ve
  bir kral gibi
  kurulurdu
  
  başkan'ın
  arabasında.
  sütun sütun dolanırdı gazetelere
  utanmadan,
  ve günün ışımasıyla birlikte
  rock'n roll'
  karışık
  fışkırırdı
  radyo
  istasyonlarından.
  
  ve işte o zaman manzana adlı delikanlı,
  ün için , şan için değil,
  sadece herkes,
  sadece görsün gerçeği diye küba'da,
  ele geçirmeye karar verdi radyo vericisini,
  
  ve
  arkadaşlarıyla birlikte
  elde tabanca
  daldı oraya,
  aldı elinden mikrofonu
  bir güzel şarkıcının,
  ve onun sesi-
  cesaret ve inanç-
  yani sesi küba'nın anlattı
  gerçeği halka.
  
  üç dakika, fazla değil !
  
  sadece üç dakika !
  
  ve sonra bir silah sesi,
  sessizlik sonra.
  
  son noktasını koydu
  bu tamamlanmayan söyleve
  batista'nın kurşunu.
  
  ve tekrar
  bir rock'n roll başladı şen şakrak,
  ve o,
  o anda ölümsüz, vermiş hayatını
  üç dakikalık gerçek için
  yatıyor, genç ve mutlu.
  
  sözüm sanadır dünya gençliği:
  ülkende egemen olursa yalan,
  gazetelerde boy gösterirse yalan hiç durmadan
  
  gençlik!
  
  manzana'yı hatırla!
  
  işte insan dediğin böyle yaşamalı
  ve eğlenmemeli gerek
  dalga geçerek.
  
  ölüme yürümek,
  unutup
  huzuru
  rahatı,
  
  ama söylemek
  üç dakika bile olsa
  gerçeği söylemek
  gerek!
  
  üç dakika olsun, yeter!
  
  sonra,
  ölüm hoş gelir
  safa gelir.
  
  türkçesi: özdemir ince
• (bkz: uc dakikalık gerdek)