umutsuzlar parkı

• v
  
  "...
  biz olmayan insanlarız, ya da çok kuşkuluyuz - böyle
  nereden geldiniz, tam sizi soracaktım - böyle
  biraz da soğuk almışım, biraz da içki, biraz da bahçe
  yukarı çıkalım, hadi çıkalım, annem çay pişirir size
  çünkü o bizim yukarda her zaman bir mavi olur
  güneşler girer çıkar ellerinize
  biriyle konuşuyorsunuz, olmayan biriyle, hadi sevinin
  kim bilir, belki de buluşursunuz
  söz verip sizi bekletenlerle
  sonra da çıkarız - niye olmasın - bahçeye çıkarız birlikte
  otlara basarız, dallara değeriz, bunları hep yaparız
  biraz da susmalıyız. insan bir şeyler aramalı kendinde.
  
  dedim ya, annem de var, ama çay pişirmez size
  durur da durur işte yıllanmış heykeller gibi
  bilmem ki, bilmiyorum da, belki de benim annem yok
  belki de öyle beyaz ki, alışmış görünmezliğe.
  
  nereye gidiyorsunuz ama nereye
  sanki biz olmayan insanlarız biraz da kuşkuluyuz
  ya da çok kuşkuluyuz - böyle
  ..."