unutma unutturma

• (bkz: never forget never forgive)
• "hiç unutmam hiç unutmam hiç unutmam
  diyor birisi, yineliyorum
  hiç unutmam hiç unutmam hiç unutmam
  insan nasıl direnir başka
  hiç unutma"^*
• http://i.imgur.com/mh3okwa.jpg
• (bkz: 17 aralık 2013 ihale ve rüşvet operasyonu)
  (bkz: cem garipoğlu'nun suç ortakları)
• (bkz: can aksoy)
  (bkz: cihan araçman)
  (bkz: yusuf yerkel)
  (bkz: ebubekir öztürk)
• #reina patlaması 32 aralık 2016
• (bkz: pandora kitabevi'nin beylikdüzü'ne attığı kedi)
• dünyanın en gereksiz çağrısı.
  
  bugün 6 şubat depremi anmalarında neredeyse her yerde gördüğüm saçmalık. unutma eee ne yapıyoruz unutmayıp? tamam unutmadık. var mı bir gelişme?
  
  yarın 7 şubat zaten bir dahaki sarsıntıya ya da 6 şubat 2025 tarihine kadar lafını etmeyiz.
• genel olarak bu cümlenin geçtiği her şeyi unutuyoruz.
  
  ama bu hep söylendiği gibi "balık hafızalı" olduğumuzdan kaynaklanmıyor. balık hafızalı olmamızla ilgili tüm suçlamaları reddediyorum.
  
  bunun maalesef genel sebebi yaşadığımız coğrafyada mevcut yönetimin bizi sağlı sollu darbelere maruz bırakmasıdır.
  
  şimdi şöyle düşünün sevgili dostlar;
  bir boksörüz diyelim ve maça çıktık.
  sanıyoruz ki adil bir maç olacak, hakem var, seyirci var.
  ama ne oluyor? rakip boksör eline bir muşta almış, hakem görüyor bir şey demiyor, çat çut darbe almaya başlıyorsunuz.
  
  seyirciler bağırıyor, "lan onlar artık bunu görüyordur bu ne yaa" diye düşünüyorsunuz ama seyircinin sizden yana olduğu tahmin edilebilen kesimi sessizce ve üzülerek suratınıza bakıyor, istiyor ki ilahi bir kudretle kalk ve savaş.
  "evet biliyorum, adil değil" diyor gözünüzün içine bakarak ama bir yandan da "belki yaparsın ha" diye garip bir umudu var.
  
  çoğunluk kitle her şeyi görüyor ama hiç umurunda değil, çılgınca bağırıyor.
  rakip boksörü çılgınca destekliyorlar.
  seyirciler arasındaki sizi tutan kesim onlara anlatmaya çalışıyor ama onlar zerre umursamıyor, hatta gerçekten zevk alıyorlar izlerken.
  
  siz daha güçlü daha zeki bir boksörsünüz ama bir şey değişmiyor.
  arada bir, iyi birkaç darbe sallıyorsunuz ama hakem sayıyı karşıya veriyor.
  
  bitmeyen bir maç.
  adil olmayan bir maç.
  ben şimdi neyi hatırlayayım, hangisini?
  böbreğime yediğim tekmeyi mi, kafama çakılan yumruğu mu?
  birini anlayamadan diğeri geliyor.
  
  unutmamak bile "demokratik" bir ortamda yapabileceğiniz bir eylemdir.
  bizimki sadece geçip giden saçmalıkların içinde nehrin akıntısına kapılmış bir yaprak gibi sürüklenmekten ibaret.
  
  unutmayıp unutturmayacak kadar özgür günlerimiz olması dileğiyle.