sahyon ayakkabı tamircisi

• bir edip cansever şiiri:
  
  nelerin sonradan olmadığı, nelerin unutulduğu
  bir soru
  
  akşamları her yerde, sabahları her yerde
  kaldırıp yüzümüzü ve dalıp gitmişçesine öyle
  bir şeyin bir şey için durmadan konuşulduğu
  sadece konuşulduğu avuntunun diliyle
  bir soru.
  
  sanırım bir ölünün gelip gelip durduğu
  ölü bir ülkeysem de, o ülkeyi yaratan
  etkileyen durumu
  unutunca ben olduğumu - soru mu
  değil. çiviler ve çirişler müthiş uygun duruyor
  ellerime -
  
  onlarla konuşuyorum -kim onlar - bir raslantı arıyorum kendime
  nasıl, ne gibi
  desem ki sözler vardır, biriyle karşılaştırır beni
  konuşmanın içinde
  yaşamama girmeyen, saptayan düşlerimi
  ve derim ki bir gülün tersine açmasıdır solması
  ben kendime uygun dururum
  yakar alçaktaki bir kuş yakından görünmemi.
  
  korkunç bir şekilde gerekliydi
  acısını duymam ve
  alışmam ve gereksinmem
  korkunç bir şekilde gerekliydi
  
  güçlüydüm, yerimdeydim, eksiğim benim
  yenik bir savaşçı gibi önceden
  bana hiç verilmeyenden, bu yüzden
  elimde olmayan bir şeyden.
  
  soru mu? değil. çiviler ve çirişler müthiş uygun duruyor
  baktım içeri dopdolu, yaşayan çizgilerden
  tezgahımda gezinen ve ellerimde
  bıçağımın altında yolumu kesen
  büyüyen, yayılan, dolduran dört yanımı
  ve bölen benliğimi, ayıran beni kendimden
  bıktım içleri dopdolu
  yaşayan çizgilerden.
  
  .............................
  
  ya da bir tükeniş mi bu edilgenliğimden,
  
  nasıl, ne gibi
  kime ve neden.
  
  bir özlemdir sadece her açtığı gedikten
  sızan, acısını duyuran ve gereksindiren.
  
  çağrılmayan yakup, dökümcü niko ve arkadaşları