repetitions

• blueneck'in 3. stüdyo albümü ve beni tekrardan inceleme yazmaya itebilecek materyale (olumlu veya olumsuz, bir şey demiyorum) sahip albüm.
  
  blueneck'i ilk iki albümüyle sevenler (sanki başka bir şekilde olabilirmiş gibi) bu albümü sevmeyebilirler, zira blueneck ciddi anlamda değişime ilk defa bu albümde gitmiş. piyanonun daha yoğun ve boş bir odada yükselircesine, zihne musallat olan bir tonla vuruyor bu albümde. minimal piyano vuruşları iç içe geçerek ve yaylılarla ahenk oluşturarak, tekin olmayan bir atmosfer oluşturuyor. müziğin ingiltere'nin loş atmosferinde, uzun zaman önce terkedilmiş bir evde kaydedilmiş olduğunu hissettiriyor ve bence blueneck'in değişim rüzgarlarını hissettirmek istediği yönde buymuş. (bu bağlamda başarılı olduğunu söyleyebiliriz)
  
  bu açıdan albümü tek cümle ile özetlemek zorunda olsak, (yazar burada 100 günde entel olma rehberine selam ediyor) "piyanolar ile örülmüş, yaylılar ile güçlendirilmiş, eskisine oranla vokallerin çok daha fazla ehemmiyet kazandığı bir albüm" diyebiliriz. atmosfer yaratmakta başarılı, fakat müzikal açıdan eski blueneck zenginliğini ve doygunluğunu yaşatmıyor kesinlikle. davulları ziller dışında neredeyse duyamıyorsunuz ve zihnimizi the fallen host zamanlarına ve bilhassa seven parçasına götürdüğümüzde, davulların blueneck'in müziğinde ne denli öneme sahip olduğunu idrak edebiliyoruz.
  
  yaylıların blueneck'i nevi şahsına münhasır bir yere ve post-rock cümbüşünden daha ayrı bir köşeye (yndi halda için de geçerli bu, industries of the blind için de) koyduğunu ilk iki albüm açık açık göstermişti. bu albümde daha çok atmosferi destekleyici bir öge olarak çıkıyor karşımıza yaylılar ve kendilerinden ayrı bir bütün olarak bahsettirmiyor veya kendilerini o bütünden sıyırdığımızda pek bir ehemmiyet teşkil etmiyorlar.
  
  yine eski albümlerle kıyasladığımızda, müziğin climax'e, tepeye ve eargazmik boyutlara ulaştığı zamanlar hayli az bu albümde. bu patlamaları seven kişiler için bu albüm büyük hayal kırıklığı oluşturacaktır.
  
  benim için, bir süre dinlenecek bir albüm yine. vokallerin parçalara işlenişi ve değişik ambient örgüyü seven biri için de öyle olacaktır. fakat blueneck hayranları bu albümü pek sevmeyeceklerdir ve silent ballet gibi siteler bu albümü yerden yere vuracaktır, eminim.