dua etmek

• dua etmek tanrının evrende meydana gelen olaylara mudahale ettiğini, çeşitli şekillerde kainatı sürekli olarak değiştirdiğini kabul edip ondan bu kudretini şahsi istekleri gerçekleştirmek yönünde kullanmasını dilemektir. "tanrım anne babamı koru" diye dua eden bir insanın istediği, evrende meydana gelen ve ya çok fazla parametre içerdiği ya da hakim faktörler bilinemediği için sonuçları tahmin edilemeyen durumların, anne babanın iyiliği yönünde gelişmesidir. misal trafik kazası geçiren bir çiftin çocukları, kaza sonrası takla atan araba bir hendeğe yuvarlandı ve meydana gelen boşluktan anne baba dışarı çıkma fısratı buldu diye dualarının kabul edildiğini düşünebilirler. oysa kazanın dinamiğini incelerseniz orada ve aynı o şekilde meydana gelen her kazanın hendekte son bulması gerektiğini keşfederseniz. anne babanın kullandığı araba ile, onların gittiği hızla, onlar kadar yüklü, onların yaptığı yerde onlar gibi kaza yapan herkes, taklalardan sonra mutlak hendekte duracaklardır; araba ve kaza ile ilgili tüm büyüklükleri önceden bilme imkanımız olsaydı, tanrı'ya dua da etsek küfür de etsek kazazedelerin kurtulacağını söyleyebilirdik. tanrı'nın tüm bunlar üzerinde bir denetime sahip olabilmesi için ya onun koyduğu kuralları keyfe keder değiştirmesi ya da fizik kuralları içerisinde kimi esneklikler bulunması gerekirdi. yani kuvvet bazen kütle ile orantılı bazen de orantısız ivmeler kazandırmalıydı cisimlere. böyle bir durum bildiğimiz kadarı ile sözkonusu değildir.
  
  tam da bu aşamada heisenberg yetişti imdada. evren'in doğasında en azından belirli bir eşiğin altına indirilemeyecek kadar belirsizlik oldugunu söyleyerek tanrı'ya tüm olan bitene karışma imkanı - ya da en azından buna inanmak isteyenlere bir şans verdi. kauntum fiziğinin tanrı'nın varlığını kanıtladığını savunanların yaptığı da budur aslında; onlar sadece belirsizlik ilkesini bu anlatılan biçimi ile temel alır, diğer fizik kurallarından da işlerine gelenleri seçerler sadece; yoksa modern fizik bütününe bakılınca tanrıyı daha da kısıtlar. olsa da kainatın kendisinin yüzüsuyu hürmetine yaratıldığı söylenen hazreti muhammed bütün kalbiyle bile dua etse artık evrende 3.587.h kadar enerjiye sahip bir foton bulunamayacaktır. (malum, tanrı fizik kurallarını keyfe keder değiştirmiyor dedik: f her zaman m.a'dır.) (bkz: tanrı enerjisi olmayan foton yaratabilr mi)
  
  kutsal kitapların anlattığı biçimi ile akla değer veren, insanları tüm diğer canlılardan onlara sağladığı düşünebilme yetisi ile üstün kılan bir tanrıya inanıyor olsaydım, bizlere en azından kendi varlığına inanmamız için aklımızı kullanarak ulaşabileceğimiz bir delil vermesini, ona dua ettiğimde eğer iyi bir kul olabildiysem duamın kabul edileceğini ve anne babamın fizik kuralları ile değil de onun iradesi ile kurtulacağını bilmek isterdim. kuralları olan bir evren inşa ederek, bizleri üstün kılma biçimini; aklı imandan ayıran ve zeus'a, thor'a inanmakla kendisine inanmak arasında hiç bir formal fark yaratmayan bir tanrı ancak zalim bir tanrı olabilir.