bir kişilik bozukluğu olarak faşizm

• anlatması biraz zor ama deneyelim. bu dünyada en birinci benim (ve benim arkadaşlarım) ama bir yandan ruhum o kadar boş ki beni hayatta tutacak, beni tanımlayan bir şey olmasa (en parlağından bir bayrak, en fışkıranından bir kan mesela) toz olurum, duman olurum. hayatta kalmak için elimden geleni yapmam gerek ve benim biricik olmadığımı ispatlayan herkesi keserim kesemezsem burnundan getiririm, insanlıktan çıkarırım bu da benim en doğal hakkımdır cünkü bu dünyada bir tek bana yer var gerisi umrumda değil.
  evet içerideki monolog budur maalesef.