spencer bell

• 2006 yılında, daha sadece 20 yaşındayken böbreküstü bezi kanserine yenik düşen dahi sanatçı.
  los angeles'da doğan spencer her şeyi erken yaptı. 11 aylıkken yürüdü, 18 aylıkken tam cümleler kurabiliyordu. 2 yaşında piyanoda kendi melodilerini oluşturabiliyordu. 4 yaşına gelmeden ilk şarkısını sözleriyle beraber bitirmişti. 7. sınıfta shakespeare metinlerinin altından profesyonel bir aktörmüşçesine kalkabiliyordu. 2000 yılında michigan'ın prestijli tiyatro programı interlochen arts academy'e kabul edildi. hayali hep oyuncu olmak olan spencer birkaç yıl içinde fikrini değiştirdi ve müziğe yöneldi. sheer funk & misery isimli bir müzik grubuna katıldı. üniversiteye ihtiyaç duymadığı için reddetti ve 18 yaşından önce new york'a gidip müziğine odaklanmak istedi. kitaplara asıldı ve liseden 6 ay önce mezun olup 18 yaşına iki hafta kala new york'a yerleşti. interlochen'deki arkadaşlarıyla stevedores isimli bir müzik grubu kurdu ve tamuaworkalbümünü çıkardı. herkesi sahnedeki enerjisiyle hayrete düşüren spencer, madison wisconsin'e taşındı. o son şükran gününde erkek kardeşi brady onu ağrıları yüzünden acil servise götürdü.
  
  doktorlar onun kanseri olduğunu söylediler. biyopsi sonuçlarını beklerken herkes karaciğer yada böbrek kanseri olması için dua ediyorlardı, her şey olsun ama böbreküstü bezi kanseri olmasın. ama sonuçlar geldiğinde vücudunda futbol topu kütlesinde bir tümör olduğunu öğrendiler. 10 korkunç gün sonra bu genç dahi hayata gözlerini yumdu ve yakılıp, küllerinin dünyanın en derin noktası olan denizatlarının da burdan geldiği rivayet edilen marianas trench'e dökülmesini istedi.
  
  "the headstone read
  in the shade of the tree
  my baby lay heavy
  on the floor of the sea.'
  i'm not going to be here for the
  cancerous wave
  i'll be under the ocean where
  the seahorses play."
  
  -"where the seahorses play" spencer bell, 2005
  
  yer yer güldüren ama hep düşündüren şarkı sözleriyle spencer bell ve onun anısı ailesi ve arkadaşları tarafından özenle korunmaya devam edilecek.
  
  now that you figured it out, don’t you miss the puzzlement, befuddled as you were. the answers to your questions weren’t nearly as obscure as you thought they would be. and now you’re bored because the wonderment’s gone, and you’re starting to forget what you were wondering about all along. well, regardless, wonderland’s never been anything, but a handful of sand at the oasis.
  
  "i got a reason to think i’m more than just a dreamer got a reason i thirst for more than aqua fina" :)
  
  "so here’s to all the ties we’ve tied,
  and those we’ve tied too tight we’ll set aside.
  tonight we toast our enemies,
  and friends, and strangers, and families.
  tonight we drink to gratitude."