• bağımsız sinemanın yaşayan en büyük ustalarındandır. film konularının derinlemesine anlaşılabilmesi ve sinematografik açıdan değerinin algılanabilmesi için belli düzeyde bir entelektüel altyapıyı ve de temel fotoğraf bilgisine ihtiyaç olduğunu belirtmek durumundayım. sinemasını izlediğinizde, şairliğini de hissedeceksinizdir. yunan kültüründen geliyor olması mitolojik göndermelerine de derinlik katmıştır. filmlerinde uzun sekansları tercih etmektedir. dramatik örgüsündeki kuvvet inanılmazdır. sembolik göndermeler oldukça fazladır. zeki, politik, derinlik arz eden filmler yapmıştır. söylenir ki; yunanistan'da sinema sektöründe en yüksek destekleri alması diğer yunan yönetmenleri oldukça kızdırmaktadır! ama hak etmediğini kim söyleyebilir?! ustadır, büyüktür, hala yaşıyor olması sinemaseverler için büyük bir şanstır, müptelaları çoktur ve orjinal adlarıyla filmleri ve aldığı ödüller aşağıdaki gibidir:

    uzun metrajlı filmler:

    reconstruction (anaparastasi) (1970)
    days of '36 (meres tou '36) (1972)
    the travelling players (o thiassos) (1975)
    the hunters (i kinighi) (1977)
    alexander the great (o megalexandros) (1980)
    voyage to cythera (taxidi stin kythira) (1984)
    the beekeeper (o melissokomos) (1986)
    landscape in the mist (topio stin omichli) (1988)
    the suspended step of the stork (to meteoro vima tou pelargou) (1991)
    ulysses' gaze (to vlemma tou odyssea) (1995)
    eternity and a day (mia aioniothta kai mia mera) (1998)
    the weeping meadow (trilogia i: to livadi pou dakryzi) (2004)
    the dust of time (i skoni tou chronou) (2009)

    diğer filmler:

    broadcast (i ekpombi) (1968) (short film)
    athens (athina, epistrofi stin akropoli) (1983) (tv movie)
    lumière and company (lumière et compagnie) (1995) (segment of portmanteau film, with contributions from 40 directors)
    chacun son cinéma (2007) (segment of portmanteau film, with contributions from 33 directors)

    ödüller:

    the broadcast (1968)
    1968. greek critics' award, thessaloniki film festival.

    reconstruction (1970)
    1970. best director, best cinematography, best film, best actress awards, critics' award, thessaloniki film festival.
    1971. georges sadoul award as «best film of the year shown in france).
    1971. best foreign film award, hyeres film festival.

    days of '36 (1970)
    1972. best director, best cinematography awards, thessaloniki film festival
    international film critics association (fipresci) award for best film, berlin film festival.

    the travelling players (1974–75)
    1975. international film critics award (fipresci), cannes.
    1975. best film, best director, best screenplay, best actor, best actress, greek critics association awards, international thessaloniki film festival
    interfilm award, «forum» 1975 berlin festival.
    1976. best film of the year, british film institute,
    italian film critics association: best film in the world, 1970-80.
    fipresci: one of the top films in the history of cinema.
    grand prix of the arts, japan.
    best film of the year, japan.
    golden age award, brussels.

    the hunters (1977)
    1978. golden hugo award for best film, chicago film festival.

    megalexandros (1980)
    1980. golden lion and international film critics award (fipresci), venice film festival.

    voyage to cythera (1983)
    best screenplay and international film critics award (fipresci) best film awards, 1984 cannes film festival
    critics' award, rio film festival.

    landscape in the mist (1988)
    1988. silver lion award for best director, venice film festival.
    1989. felix (best european film of the year) award
    golden hugo award for best director
    silver plaque for best cinematography, chicago film festival.

    ulysses' gaze (1995)
    grand jury prize and international critics' prize, 1995 cannes film festival.[5]
    felix of the critics (film of the year 1995).

    eternity and a day (1998)
    palme d'or, 1998 cannes film festival[6]
    prize of the ecumenical jury
  • denize kavuşamayan nehirlerimizin kaynağı "ağlayan çayır"dır...yazanı-yöneteni ise theo angelopoulous'tur..

    angelopoulous'un filmlerinde ve onun hezeyanlı karakterlerinde,gizli,tanıdık bir yabancılaşma daha ilk sahneden belli eder kendini.onun filmleri, kahramanlarıyla özdeşim kurma ve sonunda katarsize ulaşma vaadiyle seyircisini yormaz.ağır,kesintisiz plan sekanslarıyla epeyce uzun bir süre sonları olmayan karakterlerinin sonsuz mutsuzluğa mahkumiyetlerinin izlemi gibidir filmleri.her karakteri bir insanı değil daha çok bir duyguyu ifade eder.ölürler;korku duymazlar,savaşırlar;ama kahramanlaşamazlar.bu mutsuz kimselerin sundukları tek vaad ise;kendi belirsiz sonlarının biz de bırakacağı belirgin etkidir.hepsi de düşünmeden,görmeden,duymadan o gizli ,amansız gücün eksenindedirler;yaz'g'ı.angelopoulous'un
    karakterlerinde tükenmek bilmeyen,sonsuz bir hüzün vardır.ve bu hüznün benim için zirvesi,denize kavuşamayan içimdeki nehirlerin de kaynağı, "ağlayan çayır"dır.

    şüphesiz ki o yarında yaşayan bir yönetmendi."sonsuzluk ve bir gün" de kişisel zamanı aradı ,"ulis'in bakışı"nda dünü yaşadı.ve o, tıpkı filmlerindeki kahramanlar gibi sonsuzlukla ölümsüzleşti...
  • kendisiyle ilgili icimi burkan bir anim vardir. olmeden once istanbul'a bir festivale gelecekti. festivalin organizasyonunu duzenleyen firma ucak biletlerini calismis oldugum acenteye kestiriyordu. sistemden rezervasyonlari takip ederken ismine denk geldim ve saskinlik ve sevincle rezervasyonu alan arkadasa donup yonetmen theo mu bu diye sordum. arkadas tanimiyordu ama festival varmis su firma aldirdi rezi dedi. ben de bu rez bende artik ben takip edeyim dedim. aradan birkac gun gectikten sonra olum haberini okudum normalde rezi iptal edebilirdim ama firmadan iptal talebini almam gerekliydi ki zaten aksama dogru o talep geldi. icim buruk, gozlerim dolu rezervasyonu iptal ettim.
  • leyleğin geciken adımı isimli filmini izlediğim usta yunan yönetmen
  • yunanistan'dan çıkan en tutkulu yönetmen demek hatalı olmaz sanırım.
    yunanistan'daki baskın diktatör rejimin ardından,bu rejimin ve 20. yy. yunan siyasetini eleştirdiği üçlemesi ile parlamış ve tanınmıştır. (36 günleri-imerestou-1972) (kumpanya-o thiassos-1975) (avcı-oi kynighoi-1977)
    uzun planları en iyi kullanan yönetmenlerden biridir aynı zamanda.
  • hiçbir şey sona ermedi, ermez de,
    geçmişe doğru süzülüp giden bir hikayenin
    başladığı yere döndüm
    zamanın tozunda berraklığını yitiren ve sonra da
    ansızın, öyle bir anda tıpkı bir rüya gibi
    geriye gelen bir hikaye
    hiçbir şey sona ermez...

    zamanın tozu

    biraz daha dikkatli bakılınca filmlerinin de aslında hiç son bulmadığı görülebilecek, sürgünü, umutsuzluğu, gidişleri ve geri dönüşlerini zaman zaman epik ama her daim şiirsel bir dille anlatabilmiş ve ben film çekerken öleceğim demiştir. tam da ön gördüğü gibi, filmlerindeki gibi puslu bir havada motosikletli bir polisin kendisine çarpması sonucu 2012 yılında üçlemenin son filmi olan öteki deniz'i çekerken ölmüştür.
  • tesadüfler eseri tanıdığım usta yönetmen. eleni karaindrou sayesinde tanımıştım kendisini hoş eleni'yi de tesadüf sayesinde tanımıştım ya neyse.

    aşık olmuştum önce eleni'ye sonra bir başka kadına yüreğimde iki kadına ait aşk barındırıyordum.araştırmaya başladım eleni'yi bütün bestelerini dinler olmuştum, sonradan bu bestelerin bazı fimlere ait olduğunu öğrendiğimde o filmleri de araştırmaya başladım.

    ve böylece ilk angelopoulos filmimi izlemiştim (bkz: sonsuzluk ve bir gün) ve işte o zaman hayatım değişti. anlayamıyordum filmin her sahnesi ayrı bir fotoğraf gibiydi her sahnesi ayrı bi şiir kendi içerisinde. bi çok filmini izledim büyük ustanın her filminde tekrar tekrar vuruldum. müthiş bir anlatıma, imgelere sahip filmleri. geç tanıdım kendisini keşke yaşarken tanıyabilseydim. tek tesellim beyoğlu mephisto'da eleni karaindrou ile tanışmış olmak.

    belki bir gün varsa tabi öte dünya durağında buluşup birer çay içeriz sonsuzluk ve bir gün kadar.
  • (bkz: oi kynigoi)
hesabın var mı? giriş yap