theme from new york new york

• (bkz: new york new york)
  
  wikipedik bilgide bu şekilde yazdığı için yazıyı buraya bırakıyorum.
  https://en.wikipedia.org/…e_from_new_york,_new_york
  
  robert de niro'nun sayesinde frank sinatra'nın biten kariyerini yeniden alevlendiren şarkı. nasıl mı? hikaye şöyle:
  
  1977 yılında martin scorsese, "new york, new york" filmini yapıyordur ve film için sağlam bir şarkıya ihtiyacı vardır. john kander ve fred ebb'den oluşan besteci takımı bir şarkı yazarlar ve de niro, liza minelli ve scorsese'nin de olduğu toplantıya getirirler.
  
  şarkıyı çalarlar ve scorsese ile liza çok beğenir. herşey tamamdır. şarkı filmin ana müziği olacaktır. tam çıkacakları sırada de niro odanın uzak köşesindeki kanepeden koluyla scorsese'ye bir işaret çakar. scorsese elemanlara, 'pardon hemen geliyorum' diyerek de niro'nun yanına gider. bir süre konuşurlar. ne konuştuklarını şarkı yazarları duyamaz. sonra scorsese geri döner ve çok mahçup bir şekilde "bay de niro şarkıyı biraz hafifsiklet bulmuş ve tekrar denemenizi istiyor" der.
  
  john ve fred çok rahatsız olurlar. "hangi şarkının iyi olup olmadığını bize bir aktör mü söyleyecek?" diye düşünürler. ama apartmanlarına dönüp yeniden denerler ve 45 dakika içinde bu şarkıyı bestelerler. de niro bu kez çok beğenir.
  
  şarkıyı filmde liza minelli seslendirir. şahsi fikrim kendisi şarkıyı kötü söylüyor. yani şarkının içine ediyor bile diyebilirim. zaten bu liza minelli her zaman bana abartı gelmiştir. herneyse, belki de frank sinatra şarkıyı o kadar güzel söylüyor ki başka kimden dinlersek dinleyelim rezalet geliyor. bu da olabilir.
  
  sinatra 1977 yılında parıltılı kariyerini geride bırakmış, artık yeni neslin pek dinlemediği saygı duyulan bir emektardır. etrafına baktığında artık popüler olanın led zeppelin, pink floyd gibi rock müzik grupları olduğunu görmekte ve duruma adapte olamamaktadır. ama yeniden geri dönmek için de bir fırsat kolluyordur.
  
  eşi barbara sinatra bir keresinde, 'neden new york new york'u söylemiyorsun' der. sinatra, ‘hayır, bu liza'nın şarkısı’ diye yanıtlar. ama barbara ısrarcı olur. 1978'de radio city music hall'daki bir konserde şarkıyı söylemesini ister. sinatra iyi madem söyleyelim bakalım der ve neredeyse söylemeyecek olduğu bu şarkı konser alanını yıkar geçirir.
  
  müzik tarihçisi jonathan schwartz o gece oradadır ve sinatra'ya "bu şarkıyı kaydetmek isteyebilirsin" der. sinatra, "bakıcaz" diye cevaplar.
  
  sinatra'nın kızı tina, babasının şarkıyı liza'dan almakta isteksiz olduğunu hatırlıyor. ama liza ona, "sorun yok frank amca" demiş.
  
  bir sonraki yıl sinatra üçlü bir albüm yapmaya karar verir. “trilogy: past present future.” başka "cover" şarkılar da vardır.
  
  19 eylül 1979'da hollywood'daki bir stüdyoda kaydı yaparlar. kontrol odasında frank'in tanıdıklarından oluşan kalabalığın arasında kaydettikleri şarkıyı tekrar çalarlar. o sırada orada bulunan arkadaşı rob fentress şöyle hatırlıyor: “frank oturduğu koltukta etrafındaki kalabalığın gürültüsüne kayıtsız, sadece şarkıya odaklanmıştı ve ne kadar memnun olduğunu görebiliyordunuz. gülmüyordu; sadece hafifçe gülümsüyordu. bu odaklanmış bakışı daha önce görmüştüm.”
  
  new york, new york sonraki yıllarda my way'i de sollayarak frank'in bir numaralı konser şarkılarından biri olur. sahnede son söylediği şarkı da budur. 1995'te 80. doğum günü için düzenlenen gecede söyler.
  
  kaynak: https://www.nytimes.com/…s-helpers-7pm-sinatra.html