son cüret

• yılmaz özdin’in son kitabı.
  
  tanıtım yazısından anladığım kadarıyla milli mücadele dönemini işliyor.
  
  yazıyı da paylaşayım.
  
  şişli’deki üç katlı pembe binanın perdeleri sıkı sıkıya kapalıydı.
  gaz lambasının cılız ışığı, odayı hayal meyal aydınlatıyordu.
  altı kişiydiler.
  üzerine harita yayılmış masanın etrafında, ayaktaydılar.
  
  talihsiz bir kuşağın çocuklarıydılar.
  hayat onları hep mecbur bırakmıştı.
  bıyıkları terlediğinden beri neredeyse bir gün olsun günyüzü görmemişlerdi, çanakkale’den trablus’a, yemen’den sina’ya, balkanlar’dan kafkaslar’a vuruşmadıkları coğrafya kalmamıştı.
  ve neticede, işte bu daracık odaya sıkışmışlardı.
  
  uzuuun uzun anlattığı haritadan başını kaldırdı.
  adeta nefes bile almayan arkadaşlarına baktı.
  ulusun kader anıydı.
  söylenecek ne varsa söylenmişti.
  söz bitmişti.
  o çelik mavisi gözlerinde belli belirsiz bir keder bulutu dolaştı.
  “vakit tamam” dedi...
  
  “umutsuz olmayacağız.
  uçurumun kenarındayız.
  bizi canlı canlı mezara atmak istiyorlar.
  son bir cüret
  belki kurtarabilir.
  anadolu’ya geçiyoruz!”
  
  https://www.kitapyurdu.com/…p/son-curet/556694.html
• 12 yıllık emeğinin sonucunda yeni eseri. yalnız sitedeki fiyatı çok uygun hiç beklemiyordum. gerçi daha sonra özel seri vb ile yüksek fiyattan satabilir. örneği var ve alıcısı da olur. güzel ülkemizde ne yaparsan yap kesin müşteri,takipçi vb bulursun. özel bir ülkeyiz. her tür insan var!
  yılmaz özdile bir antipati oluştu.belki güzel bir kitap yazdı,yazacak ama geçmiş yüzünden çoğu kimse okumayacak.
• milli mücadele ve kuvay-ı milliye ruhunu en iyi anlatan kitap kutsal isyan'dır.
  
  son cüret için değerlendirmemi okuduktan sonra belirteceğim. bu arada kırmızı kedi ile yollarını neden ayırdı merak konusudur?
  
  edit: kutsal isyan,şu çılgın türkler ve milli mücadele ile ilgili onlarca kitap okuyan biri olarak ilk 70 sayfayı vasat buldum.
  
  örnegin parti pehlivan'ı birkaç cümle ile geçiştirmek nedir yau !!
• yılmaz özdil'in, atatürk ve milli mücadele ile ilgili son cüreti olmasını diliyorum. her seferinde aynı iddialı cümleler, hiç bir yerde okumadığınız, 38 yıllık gazetecilik kariyerimi ortaya koyuyorum vb. okudum atatürk kitabını, 38 yıllık kariyerini koyarak öykü-roman yazar gibi kitap yazması, ne kadar iyi bir yazar olduğunu gösteriyor zaten. herkes iyi olduğu işi yapmalı. 38 yıldır gazetede köşe yazabiliyorsun diye araştırma-tarih kitabı yazabilecegini düşünmek kadar büyük aptallık yoktur. ancak yılmaz saf değil, gayet durumun farkında. sağılacak bu kadar kemalist varken neden başkası sağsın diye düşünüyor. ah güzel ülkem ne hallere düştün.
• (bkz: #114091316)
• bugünkü köşe yazısında yılmaz özdil in "kısaca" içinde nelerin olduğundan bahsettiği, yazımı12 yıl süren kitabı.
  
  açıkçası kesinlikle bir ülke vatandaşı olarak bu ülkenin nasıl düşman işgalinden kurtulduğunu okumak isterim ama buna yüreğim dayanır mı emin olamadım. bazen cehalet mutluluktur sözü beynimde yankılanıyor. öğrendikçe öğrendiklerim sırtıma yük oluyor. ruhumu sıkıyor. sanki bu kadar çok ayrıntıyı bilirsem dünyadan da dünyadaki ülkelerden de daha çok kadar nefret ederim gibime geliyor. geçmişi ve şimdiyi birbirinden ayırabilir miyim bu pessimistic dönemde? ruhen gücüm yeter mi?
  
  ama bir gün mutlaka alıp okuyacağım. okumadan ölmek istemem.
• atatürkçülüğü geçim kapısı haline getirmiş yılmaz özdil'in de "son cüreti" olur umarım...
• yılmaz özdil’in yeni kitabını şiddetle tavsiye ederim. gerçekten mükemmel.
  
  ‘yok artık, bu kurgudur’ dediğim kimi yerleri araştırdığımda tarihi hakikatler olduğunu gördüm.
  
  mustafa kemal’in ve kuvvacılar’ın ne büyük kahramanlar, ne denli teşkilatçılar oldukları bu kitapla gözler önüne seriliyor. ve o dönem de sayısız vatan haininin olduğu.
  
  işgal kuvvetletine milislik yapan ermeni kilisesinin - ermeniler’in ve sarayın iç yüzü, bölücülerle gericilerin her daim organize ve eşgüdümlü hareket ettiği, anadolu’da katliamlar yapan komşuların dostumuz olamayacağı, emperyalizmin iğrençliği tarihi kayıtlardan olaylar örgüsüyle bu kitapta somutlaşmış.
  
  okumalı, okutmalıyız..
  
  “atatürkçülük’ten geçiniliyor” deyip daha okumadan bu titizlikli çalışmayı yerenler varsın okumasın. dinden, allah’tan, dağılan bir imparatorluktan ve siyasetten geçinenler oldukça bizler böyle kitapları okumalı, okutmalıyız.
• ortada akademisyenlerin calismalari sonucu yazdiklari bircok kitap ve bizzat ataturk'un nutuk'u varken kimin niye alip okuyup ustune para verecegini anlamadigim kitap.
• ‘tarihçilerin yazdığı onlarca kitap varken niye alınsın?’ denmiş.
  
  kaynakçasındaki yüzlerce tarih kitabından faydalanıp epik bir dil ve son derece akıcı bir üslupla yazıldığı için.
  
  tarih kitapları ekseriyetle tek bir konuyu veya vakayı inceler. özdil ise nefis bir dil ile o dönemin pek çok ayrıntısını araştırıp kaleme almış.
  
  dünyanın ilk kadın savaş pilotunu çıkaran milletin aynı zamanda dünyanın ilk siyahi savaş pilotuyla istiklal savaşı’nı verdiği, çocuk birliklerimize dair detaylar, gerilla mücadelesinin düzenli orduya evriliş serüveninde evvelce okumadığım olaylar, dünya savaş tarihinde ilk kez karadan top atışıyla deniz altı batırışımız, istiklal harbi madalyalı 10 ermeni kahramanımız, milli mücadeleye destek olan üçüncü dünyalı bağımsızlık savaşçılarının anadolu’da yaşadıkları, ihanetin ve korkaklığın binbir türü, işgalde yaşanan mezalimin tarih tarih - köy köy seceresi, hemen her iş kolundan kendini istiklale feda eden yurtseverlerimizin trajedileri, esir türkler’in yaşadığı kıyım, kahraman din adamlarımızın tarihe imza mahiyetindeki eylemlerinden evvelce bilmediğim pek çok detay vs bu kitapta okuduklarımdır.
  
  okumadan atıp tutanlar ne derse desin özdil bence müthiş bir kitaba imza atmış.