sarp kuray

• ayse emel mescinin eski kocasi, nur surer'in yeni kocasi. alkazar sinemasinin eski ortagi, eski thkp-c'li, eski surgun... yani adam kisaca herseyin eskisi... ayse emel mesciden nur surer yuzunden ayrildiginda mesci'nin arkadasi hale kiyici nur surer'i istiklal caddesinin ortasinda yolmustu.
• babam ve oğlum, bu kez kazanacağız
  ülkemizin gün be gün ağırlaşan ve derinleşen gündemindeki; inen kalkan cıa
  işkence uçakları, alt-üst kimlik tartışmaları, hasan cemal vakası, şişli
  adliyesindeki olaylar, ziyarete gelen cıa başkanı vb.. gibi tartışmalar
  ortasında pazar günü çağan ırmak'ın senaryosunu yazdığı ve yönettiği "babam
  ve oğlum" adlı filme gittim. yaşantım boyunca sinema salonlarında bir filmi
  ikinci kez izlemeye gidiyordum. bir hafta önce, arkadaşlarımla birlikte
  gittiğimiz filmin sonunda sinema salonunu terk ederken "çağan ırmak'a bir
  teşekkür yazısı yazmak istiyorum, ne dersiniz?" diye sordum. filmden
  hepimiz çok etkilenmiştik. bende inanılmaz bir sarsıntı ve sevinç
  yaratmıştı. gözyaşlarımızı tutamamıştık. bizden sonraki seansa girmek üzere
  kapıda biriken insanlar, çıkışımızda hayretle yüzlerimizi inceliyorlardı.
  çünkü herkesin yüzü param parça ve gözleri yaş doluydu. işte "babam ve
  oğlum" a ikinci kez gitmeye karar verişim; bu yazıyı yazabilmek için daha
  dingin bir ruh haliyle filmi izleyebilmekti. ne gezer: yine aynı
  sarsıntılar içinde sinema salonundan ayrıldım; çıkış kapısında yine aynı
  manzara beni bekliyordu.
  
  ben sinema veya tiyatro eleştirmeni değilim. bu konuda da bugüne kadar
  hiçbir isteğim ve çabam olmadı. ülkemizde bu hizmeti başarıyla yapan
  ustalar da var. kırküç yıldır, doğrusu ve eğrisiyle devrimci mücadelenin
  içinde yer almış bir insanım. 12 mart ve 12 eylül gibi iki yenilgi okulunun
  içinden geçtim. coşkunun en yüksek olduğu 1960'lı yıllarda, devrimci
  gençlik olarak ülkemizdeki egemen güçlere baş kaldırdığımız süreçte,
  düzenle ve düzenin kurumlarıyla başlayan kopuşmanın her boyutuyla içinde
  yerimi aldım. bu kopuşma sürecinin en acımasız, en ağır bedelli yanının
  ailelerimizle ve özellikle de babalarımızla yaşandığını biliyorum. yine
  yaşayarak bir noktayı çok iyi biliyorum ki; bu acımasız kopuşmayı yaşayan
  bizler ağır badirelerden çıktıktan sonra "evlerimize", yani "baba
  ocaklarımıza" geri dönmüşüzdür. daha doğrusu sığınmışızdır. ve sevgili
  annelerimiz, bu kavganın ortasında yürekçe bizden hiç kopmadan uzlaştırıcı
  bir tavırla acının büyüğünü yaşamışlardır. bizler, babalarımızla ve
  annelerimizle gönül dolusu bir hesaplaşmanın içine girememiş, kırılan
  yürekleri tamir edememişizdir. kavgada hayatını yitiren arkadaşlarımızı
  düşünün. belki de çoğu aileleri ile küs gitmişlerdir. 1960'lardan buyana
  devrimci kuşakların hikâyesinin orta yerinde bu acı hep üstü örtülü bir
  şekilde sessizce durur. iki yıl önce sevgili babamı kaybettiğimiz günleri
  anımsıyorum. onun ölüm ilanının altında benim de özür cümlelerim yer
  alıyordu. ne yazık ki yaşarken yapamadığımı, gazete ilanı ile kapatmaya
  çabalıyordum. nafile, bu eksiklik yaşadığım sürece benimle hep sürüklenip
  gidecektir.
  
  işte çağan ırmak isimli genç bir insan bize dair bu gerçekliği duru, sade
  ve çok güzel bir anlatımla halkın önüne çıkarıverdi. devrimci mücadelenin
  sert ve acımasızlığı içinde gerilere itilmiş insan yanımızdan bir kesiti
  politik örgüsü ile birlikte ortaya koyuverdi. benim teşekkürüm bu
  noktadadır. "çemberimde gül oya" ile başlattığı bu çığır, "babam ve oğlum"
  ile daha güçlü ve insani bir boyuta sıçramıştır. yoksa benim açımdan
  avrupa'da onüç yıl süren ve hayatımdaki kayıp yıllar olarak
  değerlendirdiğim bir süreçte, 12 eylül faşizminin pençesinden çekip
  aldığımız, her çeşit imkanı sunduğumuz tiyatrocularla yaşadığımız pratik ve
  sonuçta yoğun emeğe yönelik oluşturulan çirkin bezirgan tavır, dedikodular;
  yani "sanatçı ayıbı" beni olağanüstü tepkili ve hiç yaşanmamış bir ruh hali
  içersine sokmuştur. bu çevreler konusunda umutsuzluğa yöneltmiştir. işte bu
  konuda da hiç tanımadığım çağan ırmak'a bir teşekkür borcum oluyor: benim
  içimde bir umudu yeniden yeşerttiği için ve bize dair hikâyelere insanca
  yanaşma metodunu bir sürü inkarcıya, rantçıya gösterdiği için.
  
  "babam ve oğlum" daki politik çerçevenin de çağan ırmak tarafından, ustaca
  ve hiçbir abartıya kaçmaksızın çok başarılı bir tarzda oluşturulduğunun
  altını çizmek istiyorum.
  
  her şeyimizi elimizden alan, üzerimizden bir silindir gibi geçen vahşi 12
  eylül rejiminin çirkin yüzünü sergileyerek başlattığı hikâyesinde, topluma
  büyük korku salan ve insanlarda telafi edilmez yaralar açan işkenceleri de
  sonuçlarıyla ortaya koymaktadır. sadık'ın oğluyla birlikte geri döndüğü
  kasabasında "evi", "eski arkadaşları","sevdaları" ile ilgili yaptığı
  değerlendirmeler, "eski yol arkadaşı"na aktardığı "arada kalmışlık" işin
  özüdür. yenilgi bizden alıp götürdükleri ile bir realitedir. 12 eylül de
  tarihimizin en karanlık ve en çirkin yüzüdür. yenilgiden sıyrılmamız ve
  çocuklarımızın bizi anlar ve savunur duruma gelebilmeleri, geçmişin doğru
  değerlendirmesinden ve insan yanlarımızın, haklılıklarımızın açığa
  çıkarılmasından geçmektedir. çağan ırmak'ın sinemada attığı bu güçlü adım
  hayatın her alanında yaygınlaştırılmalıdır.
  
  "babam ve oğlum"üzerinde basında çıkan yazıları da izledim. bir tanesi çok
  dikkatimi çekti ve beni heyecanlandırdı. ali kırca'nın, "kürt sorunu" ile
  ilişkili yaptığı "siyaset meydanı" nında; geri planlarını, asıl
  düşüncelerini örtebilmek amacıyla sempati ve demokrasi maskeleri takmış,
  ikna etmekten çok uzak "nöbetçi aydınların" oluşturduğu kurtlar sofrasında
  genç bir kadın gazeteci dikkatimi çekti. bana bir dağ çiçeği kadar temiz
  geldi. sonra milliyet gazetesinde ece temelkuranadlı bu genç gazetecinin,
  "babam ve oğlum" üzerine yazdığı "bu kez biz kazanıyoruz" adlı makalesini
  okudum. bakın genç kadın neler söylüyordu:
  
  "bakma, hepimizin bir 12 eylül' var cebinde. yaşanan acı toprağa sindi bir
  kere: o topraklarda doğacak çocukların omurgasına hakkedilmek üzere. hiç
  anlatmasanız bile doğarken o eski günahlarla doğuyor çocuklar, sonradan
  neden bu kadar mahzun olduklarını sorup öğrenmek üzere.
  
  bu yüzden "babam ve oğlum"a gidiyor o genç çocuklar, bu ülkede yaşamış iyi
  insanları, işkence edilmeden önce nasıl gülüyorlardı, nasıl seviyorlardı,
  görmek üzere.
  
  bu hayatta bir yanlışlık var, biliyor çocuklar. o yanlışlığın ne olduğunu
  anlatanı dinliyorlar. bakma sen, işe yaramaz bir kuşak ilan edilse de
  gençler, iyi anlatılınca, ülkelerine ve halklarına dair o acı-tatlı
  hikâyeleri hiçbir şeyi dinlemedikleri kadar içten dinliyorlar.
  
  ve elbette çağan ırmak. darbenin, düşünceyi, özgürlüğü, adaleti ve eşitliği
  yok ederken aslında iyi insanları ve iyiliği yok ettiğini bir kez daha çok
  iyi anlattığı için teşekkürler. daha anlatılacak çok hikâye var. değil mi
  çağan?
  
  biz, bizim kuşağımız daha yeni anlatmaya başladık değil mi? bizim elimizden
  kurtulamazlar değil mi? komşu teyzeler, üniversite kantinlerinde çocuklar
  bu filmden, bu hikâyeden birbirine bahsettikçe aslında biz kazanıyoruz
  değil mi?
  
  babalarımız ve annelerimiz için. bu ülkenin bütün iyi insanları için değil
  mi?"
  
  sarp kuray
• eski ankara ve merkez valisi enver kuray'ın oğludur.
• sarp kuray: 'darbeci paşalar istedi, bombaları patlattık' / cemal a. kalyoncu, iç. aksiyon, sayı: 579 - 09.01.2006
  
  (bkz: gotumuze girebilir tamamen alintilanmis koseyazisi/#9286040)
• zaman gazetesi'nden tamer korkmaz'ın yazdığına göre abdullah çatlı'nın fransa'da uyuşturucu iddiasıyla yakalandığında ilk aradığı kişi olmuştur sarp kuray.
• hareketi ile birlikte shp'ye katılma kararı almıştır.
• sarp kuray hakkında daha önce verilen müebbet cezası yargıtay tarafndan usûl yönünden bozulmuştu. ancak bugün görülen davada sarp kuray yeniden müebbet hapse mahkûm edildi.
  
  işin ilginci kuray 16 haziran hareketi örgütünün yaptığı eylemlerden sorumlu tutularak yani eni konu "marksist-leninist" örgütün lideri olmaktan mahkûm oldu ama aynı kuray misal nasrullah ayan ile birlikte borsada işlem yapan turkinvest'in ortağıydı. bunun gibi şirketleri bir araya toplayıp trend holding'i kurdular, holdingçilik oynadılar. bazı insanların parasını batırdılar vesaire...
  
  hadi solculuğu beceremedi, bari kapitalizmi yüzüne gözüne bulaştırmasaydı...
  
  http://haber.tnn.net/…_detay.asp?id=1986104&cat=gen
  
  en güzel hatırası ise şu olsa gerek:
  
  sarp kuray, bir gün heybeliada'da ismet inönü ile karşılaşır. inönü ona, "atatürkçü müsün, sosyalist mi?" diye sorar, kuray da "atatürkçüyüm" diye cevap verir. inönü'nün tepkisi ise ilginç olur: "mevhibe, gel gel. 'atatürkçüyüm' diyor. biz de 'hilafetçi misin, cumhuriyetçi mi?' diye sorduklarında 'hilafetçiyiz' derdik."
• bir harf yayınları tarafından 504 sayfadan olu$an isyan ve tevekkül adında yeni kitabını çıkartmı$ olan zat..
• 13 kasım 2008 tarihli tempo dergisinde kendisiyle ilgili haber yapılan kişi.
  
  müebbet ceza almış, indirimlerle 6 yıl yatacakmış. devrimciler neden kaybetti sorusuna şu yanıtı vermiş:
  
  - iki şeyde kaybetmiştir. birincisi, dine karşı doğru bir tavır konamamıştır. ucuz inkarcılık yapılmıştır. ikincisi, kendi tarih bilincine sahip olmadan şablonculuk yapılmıştır. bu iki hata bizim kitlelerden tecrit olup marjınal kalmamıza sebep olmuştur. ciddi bir halk muhalefeti doğmamıştır.
  
  din düşmanlığı ile geçti yıllarınız. yolun sonuna doğru doğruları görmeye başladınız. ama ne fayda! zira gençleriniz din düşmanlığı konusunda sizlere rahmet okutuyor. hesap edin...
• gözleri hala 18 yaşındaki heyecanlı bir gencinki gibi parlayan abi.