• bugünkü almanya'nın kuzeybatısı ile hollanda doğusu arasında yaşayan tarihi cermen kavmi. ingilizce sakson dilinden türemiştir. saksonların bir kısmı avrupa'da kalmışlardır. uzun süre hristiyan olmamak için direnmişlerse de charlemagne tarafından hristiyanlaştırılmışlardır.
  • osmanlı padişahlarının av maiyetinde bulunan ve av köpeği yetiştirmekle görevli bulunan yeniçeri koludur. başlarında saksoncubaşı bulunur.
  • lisedeyken ne zaman almanya'da saksonya diye bir eyalet olduğu ve isminin saksonlar adlı bir cermen kabilesine dayandığını söylesem hep ortamda o bildiğiniz gerizekalıca dalga geçmeler başlardı
    ehehe saksoyu bunlar mı bulmuş zaaa
    ama en dumur eden olayıda coğrafya hocası ile yaşamışımdır
    "hocam almanyada saksonya diye bir eyalet yok mu?arkadaşlara söyler misiniz?"
    "ehehe o ne lan"
    hadi buyur.bin parçaya ayrılmış cermenlerin bu kabilesi sayesinde duymamak için dua edeceğimiz şakalara maruz kaldık
  • eski cermen kavimlerinden birisidir. pagan saksonlar ingiltere' yi hristiyan romalıların elinden almış , hristiyanlığı kabul ettikten sonra bu sefer pagan vikinglerin akın ve istilalarıyla sarsılıp, 1066 yılında ingiltere' deki hükümranlıklarını norman istilasına karşı savunamamış ve tarih sahnesinden çekilmislerdir.
    etme bulma dünyası işte!
  • "ey germen, korinthu** koylarını
    surlarla çevirerek sen koru!sonra yüzlerce geçidi olan ahaia
    sana güveniyorum, koru onu, ey get.
    yürüsün frank orduları elis'e doğru,
    saksonlara kalsın messene*,
    temizlesin denizi normanlar,
    büyük bir kent yapsınlar argolis'i." goethe - faust (çev. ismet zeki eyuboğlu)
  • saksonlar avrupa kıtasının eski kavimlerinden. germen asıllı olup, almanya’nın saksonya eyaletine ad vermeleriyle hatırlanır. ren ile elbe nehirleri arasında, m.ö. 3. yüzyıldan beri bulundukları bilinmektedir. milattan sonraki ilk yüzyıllarda bölge dışına taşarak, britanya adasına, yani ingiltere’ye gittiler. britanya adasının her tarafına yayıldılar; güney ve güneydoğu kısmına hakim olup sömürge haline getirdiler. denizlerde korsanlık yaptılar. sekizinci yüzyılda dörde bölünüp, parçalandılar.

    ilk defa ptolemaios tarafından elbe ile trave arasında bulundukları belirtilmiştir. m.ö. ııı. yy.'ın sonunda, saksonlar komşuları chauci'ler, cherusci'ler ve angria'lıları yenerek elbe'nin güneyine yayıldılar.

    saksonlar; soylular (edelinge), hürler (frilinge), yarı hür (lete, lazzi) ve serf denilen kölelerden meydana gelen dört sınıftı.

    m.s. ilk yüzyıllarda bu halkın frison kolu, kuzey denizi, manş ve atlantik kıyılarında gittikçe cüretli bir hal alan korsanlık hareketlerine girişince, romalılar constantius chloreus zamanında (ııı. yy. sonu) ıı. belçika'yı yöneten ve somme filotillasına sahip olan dux litus saxonicum'a (sakson kıyı dükü) verilmiş özel bir askeri kumandanlık kurmak zorunda kaldılar

    440-460'tan itibaren angllar thames'in kuzeyine yerleşirken saksonlar jütlerin oturduğu birkaç bölge dışında britanya adasının güney ve güneydoğu kısımlarını fethettiler ve sömürgeleştirdiler. bu arada boulonnais ve bessin'de birtakım kuruluşlar meydana getirdiler. germania'da sieg'e kadar ilerlediler ve saale kıyılarında oturan lombardların topraklarını aldılar.

    vııı. yy.da dört millete bölünmüşlerdi: weser üzerinde angarialılar, ems ve lippe üzerinde westphallalılar veya batı saksonları, weser'in doğusunda ostphalialılar veya doğu saksonları ve bazen ostphalialı sayıdan elbe'nin kuzeyindeki holstein nordalbingia'lıları.

    serbest topluluklar halinde dağılan bu halklar kantonlar (gaue) halinde birleşmişlerdi ve her yıl ortak savaş kumandanını, yani dükü seçmek üzere weser üzerindeki marklo'da toplanırlardı. tarımla uğraşan saksonlar dört sınıfa ayrılmıştı: soylular (edelinge), hür insanlar (frilinge), toprakları olmayıp soylulara vergi ödeyen yarı özgürler (lete veya lazzı) ve serfler veya köleler.

    paganlığa derin bir şekilde bağlı olan saksonlar, frank krallığı için büyük bir tehlike teşkil etmekteydi. charles martel ve daha sonra kısa pepin, saksonlara karşı birçok sefer düzenlediler ve charlemagne, onlara kesinlikle boyun eğdirmeğe çalıştı (772). önce angaria'lılara hücum ederek ırminsul'daki tapınaklarını yıktı (772), fakat ülkeyi işgal etmedi.

    ren'den uzaklaştığının her defasında isyanlar çıktı (773, 776), yeni seferlere girişmek (774-775) zorunda kaldı. diemel ve lippe güneyinde westfalia'yı işgal etti ve askeri bir üs haline getirdi; vaftiz olmayı kabul eden angaria ve ostphalia soylularına boyun eğdirdi ve bir kilise teşkilatının (paderborn diyeti, 777) temellerini attı. fakat charlemagne'ın ispanya'da karşılaştığı güçlüklerden yararlanan widukind adlı bir westphalia'lı genel bir ayaklanma hazırladı (778).

    ren kıyılarını yakıp yıktı; ama bu ayaklanma amansızca bastırıldı (779-780), fethedilen ülke müttefik sakson şefleri tarafından yönetilen kontluklara bölündü (782). charlemagne onlara aşar'ı ve askerlik hizmetini kabul ettirdi, fakat yeni bir isyandan (782) sonra widukind'in boyun eğmesini (785) sağladı ve saksonları, ya ölümü ya da hıristiyanlığı seçmek zorunda bırakan capitulatio de partibus saxoniae fermanını çıkardı; ülkenin hıristiyanlık merkezleri olan bremen, minden ve verden'e piskoposlar yerleştirildi. fakat bazı rahiplerin haksız vergi ödetmeleri yeni isyanlara yol açtıysa da (794) bunları, charlemagne yaptığı dört seferle (794-797) bastırdı; sadık kalan sakson soyluları veya kilise kuruluşları yararına topraklara el koydu ve binlerce sakson'u sürgün ederek yerlerine frank kolonları yerleştirdi.

    düzen yeniden kurulunca, charlemagne aachen'de bir frank ve sakson meclisini topladı ve kilise ile devletin geleneksel haklarına karşı gelme halleri için konan ölüm cezasından vazgeçti (797). 804'te, bağımsız kalan nordalbingia'daı franklar çıkarılıp burası obodrit islavlarına teslim edildi. böylece ayaklanabilecek son sakson ocağı da ortadan kalktı.

    gerçekten, ıx. yy.ın başından beri hakimiyet altına alınmış ülkelerde düzen hüküm sürüyordu. bu yüzden charlemagne da aşar vermeyi kabul eden bir milletten, 803'ten itibaren vergi almaktan vazgeçti. bundan başka charlemagne'ın emri üzerine hazırlanan ve temel özellikleri sachsenspiegel (1220 ve 1225) ile magdeburg kanununda belirtildikten sonra bütün kuzey almanya'da uygulanan lex suxonum'un kaleme alınması ile yerli örf ve adetlere saygı gösterilmesi sayesinde saksonlar'ın barışa kavuşup hıristiyanlaşmaları kolaylaştı.

    böylece, saksonlar'ın, karolenjler etkisiyle öbür germen halkları arasına karışması, almanya'nın kuruluşunu hızlandırmıştır.
  • çok çeşitli alman kabilelerinden en güçlülerinden bir tanesi. sakson tarihi okumak çok keyifli. bir de bunlarla beraber britanya adasına giden akraba kabileler vardır.

    esas olarak, saksonlar, angıllar, jütler, frisialılar, bunlar kuzey almanlarıdır, kuzey germenleriyle karıştırmak doğru olmaz. onlar yani kuzey germenleri bilinen iskandinavlardır. güney germenleri de genel olarak tüm almanlardır. günümüz almanya, hollanda, belçika, avusturya, isviçre, kuzey italya, fransanın doğusunda yaşayanlar kabaca.

    güney cermenleri gene kendi içinde onlarca kabileye ayrılır. mesela franklar da bunlardan biridir.(adına aldanmayın, tamamen alman ırkıdır) yukarda bahsi geçen ingiltereye bir kısmı göç eden ve modern ingiltereyi oluşturan da bu alman ırkının kuzey deniz kıyısı sakinleridir(güney cermenlerinin kuzeyde yaşayanları). bunlar sakson, angıl, jüt ve frizlerdir.

    bu 4 alman kabilesi britanyaya 5. yy da romanın adadan çekilmesiyle iyice yerleşip adanın yerlilerini gallere irlandaya ve iskoçyaya kovup günümüz ingiltere sınırlarına yerleştiler. bu 4 kabile sanırım 8 ayrı krallık kurdu. dışarıya karşı tek, kendi içinde ayrı krallıktı bunlar. sırasıyla; wessex, essex, sussex, midsex, mercia, kent, east anglia, northumbria kurulan bu 8 krallıktır.

    kıta avrupasında kalan saksonlara gelince onlar bunlardan sonra bir süre pagan devam ettiler. 8. yy sonlarında şarlmanla çok kez savaşıp, en son anlaştılar. hristiyanlığa geçtiler, franklara sadık kaldılar ve vergiden muafiyet aldılar. bunun ardından aradan geçen 100 yıl sonunda frank krallığı 3 parçaya bölündüğünde, şarlmanın torunları varis bırakmayınca, doğu franklarının başına sakson soylularından bir aile geçti. ardından bu doğu frank krallığı kutsal-roma germen imp a evrildi. diğer tüm alman boyları bir süre sakson hanedanına gönüllü boyun eğdi ve imparator ailesi kabul ettiler.
hesabın var mı? giriş yap