queen ii
-
billy corgan'in hakkinda "my all-time personal favorite" dedigi, 1974 tarihli ikinci queen albumu. tisort ve posterlerde de sik sik gordugumuz, freddie mercury'nin diger grup uyelerinin onunde ellerini capraz sekilde omuzlarina koydugu unlu resim bu albumun kapagini olusturur. albumde yer alan sarkilar da kapak gibi karanlik ve gizemli bir hava tasirlar. white queen, ogre battle ve the march of the black queen gibi harika sarkilari barindiran albumun en buyuk hiti kuskusuz seven seas of rhye'dir.
-
albümdeki bazı temaların, grubun bir önceki albümleri ve daha sonra çıkaracakları albümler ile bağlantıları vardır.
1) procession
2) father to son
3) white queen
4) some day one day
5) the loser in the end
6) ogre battle
7) the fairy feller s master stroke
8) nevermore
9) the march of the black queen
10) funny how love is
11) seven seas of rhye -
hollywood records baskısının sonunda see what a fool ive been isimli seven seas of rhye 45'liğinin b yüzü olan bir bonus parça bulunduran albüm.
-
gunumuze kadar "piyasaya suruldugu zaman-gelecege donukluk" acisindan esine benzerine rastlanmamis album. (radiohead ve portishead albumlerini bu gozlemin disinda birakiyorum)
-
queen in en başarılı albümüdür. bu albümde kulağın sınırları zorlanır ve her taraftan bir ses çıkar. roger taylorın çığlıklarının arkasından gelen sololar ve en arkada her zaman olduğu gibi şarkılarda duvar görevi gören bas gitar ve anlatılmaya gerek duyulmayan bir ses freddie mercurynin sesi bitirici etki yapar.bu albüm, kendini tekrar tekrar dinlettirir ve her dinlenişte farklı sesler verir dinleyicisine.
-
queen in anlaşılması en zor albümüdür . progressive rock hayranlarının o dönemde fazla ilgi duymaması bu albümün diğerlerinin yanında sönük kalmasına sebep olmuştur.
-
queen'in zamanla anlaşılır hale gelen albümü.
-
(bkz: queen 2)
-
multitrackingin boku cikarilmis, asiri kompleks, ve sarkilarinin hepsinin birbirleriyle baglantili oldugu queen albumu. cok ayri bir havasi vardir. grubun butun elemanlarinin sesleri sikca kullanilmistir, hepsinin sesleri korolarla icinize isler. ayni zamanda queen'in sert ve yogun olan birinci evresinin(queen (i) + queen ii) son albumudur. grubun resmen fakir oldugu bir donemde sadece 1 ayda kaydedilmis olmasi da ayri bir ironidir.
bence yapilmis en iyi queen albumudur.
ne kadar hicbir sarkiyi ayirmak istemesem de albumun en "olmamis" parcasini the loser in the end olarak degerlendirebilirim. basarisiz yerine "olmamis" olarak nitelendirmemin nedeni de aslinda sarkinin gayet guzel bir sarki olmasi, ama daha cok sheer heart attack'a aitmis gibi durmasindan , queen ii'nin konsepti disinda kalmasindan dolayi. ayni misfire'in sheer heart attack'a degil de news of the world'e ait olmasi gibi. (bu iki sarkidan birinin roger taylor'a digerinin de john deacon'a ait olmasi onlari disladigim anlamina gelmiyor tabi, yanlis anlasilmasin*.) -
çoğu zaman a night at the opera'dan daha iyi bulduğum bir başyapıt. anato fazla queen'di, biraz piyasa bir albümdü. yine de prophet's song'u bulunduracak kadar da özgün ve farklıydı.
queen ii korkutucu derecede farklı bir albüm ama. bir fairy feller's master stroke var ki, ilk dinleyişte çarpar insanı ve transa girersiniz. ilk ve tektir queen antolojisinde.
imkanınız varsa, kesinlikle plak'tan dinleyin.
ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.
hesabın var mı? giriş yap