patrick white

• "teyzemin hikayesi" isimli romanıyla yaratıcılık ve humour ın nasıl ayarlı şekilde verilebileceğini gösteren güzel insan.
• nobel odullu bir yazar olmasinin yani sira cambridge universitesinden mezun modern bir dil uzmanidir.
  turkceye ''araba ve suruculeri'' adiyla cevrilen romanindaki
  ''bayan godbold'' tiplemesiyle saglam bir karakterin tum zaaflarini bir tokat gibi insanin suratina carpabilen yazardir.
• adaylar arasında yaşar kemal'in de olduğu 1973 nobel edebiyat ödülünü kazanan yazar. ayrıca bu ödülü kazanan ilk avusturalyalı yazar. ödülü almaya kendisi gitmeyip arkadaşını göndermiş; bundan sonra da herhangi bir ödüle aday gösterilmek istemediğini iletmiş, çünkü genç yazarların önünün açılması gerektiğini düşünüyormuş. bu tarihten sonra başka bir edebiyat ödülüne aday gösterildiğinde de rica ederek adaylığını geri çektirmiş. nobel edebiyat ödülü'nün yanında verilen para ödülüyle de genç yazarları desteklemek için bir dernek kurulmasını sağlamış.
  
  özel hayatında ise çok aksi bir adammış, küçük yaştan beri yalnızlığa alışıkmış, pek fazla dostu olmamış ve dostlarını da çok küçük nedenlerden dolayı kırabiliyormuş. mesela bir dostu yaptığı karnabahar salatasını yemediği için bir daha hiç konuşmamış.
  
  bir de eşcinselmiş, bunu da ilk defa 1981 yılındaki bir röportajında açık seçik beyan etmiş.
• gelmiş, geçmiş, geçmekte olan ve de gelebileceklerin 'en' kusursuzu olduğu iddia edildiğinde, "okumadım, e, o da oğuz atay okumadı" yanıtını vermek istemiş, becerememiştim.
  
  yayınevi sahipleri tarafından dahi tanınmıyor, tarihe not düşülsün.
• patrick white (28 mayıs 1912 - 30 eylül 1990)
  
  yusuf atılgan'ı özetleyen sıfatlar arasında benim gözümde soğuk nevale, soğuk merhametli de var. bunun dünyadaki örneği deyince aklıma patrick white ve agota kristof geliyor.
  
  gene de patrick white demek voss (1957) demektir. (yeni öğreniyorum, çöl adıyla da çevrildiği olmuş galiba) anısı önünde saygıyla eğilirim. soğuk ve üst düzeyde gözlemci alay/humor onun hemen tün satırlarına ve diyaloglarına, özellikle iki yaşlı teyzenin dedikodularıyla voss'un yerli yardımcısına sinmiştir. (bizarpedia'da iyi bir patrick white özeti var, şimdi açıkça çalmayayım.)
  
  "uykusunda konuşması dışında hiçbir zaman pek açık olmamıştı." patrick white - the aunt's story/teyzemin hikayesi
  
  (bkz: arabadakiler)
• 1973 yılında nobel edebiyat ödülü'nü kazanma gerekçesinde isveç akademisi'nin: "epik ve psikolojik anlatıma dayanan eserleri edebiyatta yeni bir atılımın başlangıcı olmuş, yazar da böyle bir anlayışın öncülüğünü yapmıştır." dediği avustralya'lı yazar.
  
  ne kadar tumturaklı bir gerekçe...
  
  yazarın "çöl" kitabının ağustos 1974 tarihli altın kitaplar yayınevi tarafından yapılmış baskısını kütüphanemde buldum. nereden geldiği konusunda bir fikrim yoktu. okumadan önce, okumaya değip değmeyeceği hakkında sözlükte ve internette araştırma yaptım. kitabın doğan hızlan tarafından yazılmış önsözünü okudum. yukarıda alıntı yaptığım gibi güzellemelere denk geldim ve okumaya karar verdim.
  
  "çöl" kitabını hiç beğenmediğimi söylemeliyim. ben yazarın ve kitabın değerini anlamamış olabilirim. belki yazarın diğer kitapları, bu kitabına kıyasla daha başarılı da olabilir. ancak ben bu kitaptan sonra yazarın diğer kitaplarına şans vermeyi pek düşünmüyorum.
• arabadakiler diye bir kitabı var. murat belge çevirmiş. iddia ediyorum dilimize çevrilmiş en kötü on kitaptan biridir.
• bazı kitaplarını sahafta bulabiliyoruz. nobel ödüllü bir yazarın kitabına kolay ulaşamamak çok can sıkıcı. öykülerini seviyorum ben daha çok.